Geachte Shirley, week 37

Geachte Shirley, ik moet iets toegeven, ik heb het behoorlijk fout gedaan. Vorige week had ik een lekker chillaxte zondag, ontbijt met een goede film erbij (Divergent, aanrader), koeteldekoet dagje, en daarna nog even doesen om opgefrist de nieuwe werkweek in te gaan. Maar toen ik met de natte haartjes in bed stapte, las ik een verontrustend bericht van me tante: “het is de ideale man voor jou: 32 jaar en hij rijd Fendt.” Dit betekende 2 dingen, niet alleen is mijn nieuwe vriend bij voorbaat al goedgekeurd door zijn schoonfamilie, ook heb ik de eerste aflevering van Boer Zoekt Vrouw gemist *smiley die z’n handen voor het gezicht slaat* Nee! Wat een schande! Als enigste op het werk snapte ik nu niet waar het over ging. In de keet, op radio, op de voorpagina van de krant, overal ging het over de Barry Atsma met de rossige unibrow. We hebben ons zo snel mogelijk door de maandag heen gesleept, compleet met versnellingsbak storing en het niet kunnen wegrijden bij de kraan (was dat in het kader van ‘indruk maken op de machinist’?), om thuis dan eindelijk de complete aflevering terug te kunnen zien. En wat was het weer genieten! Op m’n roze wolkje keek ik naar de verlegen boer met de blozende wangetjes, die vertelde dat hij het gewoon mist, een vrouw aan zijn zijde. Om na een dag werken thuis te komen, te kletsen over hoe de dag is verlopen, en lekker tegen mekaar aan te zitten. Aaahhwww hoe lief *smiley met een verliefde blik* Ja, tot je een watsep krijgt van een vriend, die zegt “ach die kerels, ze willen gewoon bonkeren”, tja, dag roze wolkje… En de rest van de uitzending blijven die woorden dan toch door je hoofd spoken. De boer die op zoek is naar een leuke meid, “iemand met wie het klikt, met wie het past” *smiley met een vunzige grijns* Ach het geeft ook wel weer een leuke twist aan het verhaal. En dan, ja daar zijn ze dan, de boeren die mijn interesse wekken: de vrolijke snuiter van 28, met schapen, een camping (vind de familie vast ook leuk) en een gouden oorbel. De Barry Atsma (die eigenlijk niet zo op Barry Atsma lijkt, bedankt voor het commentaar, radiomannetjes) die in een wauwie appartement in z’n schuur woont, en een leuke brommer rijd. Maar nu ik ze heb gezien, heb gehoord en hun profiel op de site heb gelezen, denk ik dat er maar 1 boer is die bij me zou passen, omdat we best wel een beetje dezelfde hobbies hebben: Bertie. Semi-biologisch gewassen verbouwen (doe ik ook, maar dan op heel kleine schaal) en in de vrije tijd lekker toeren met een pretauto. Een garage heeft ze al *smiley die staat te juichen in z’n tuigje*, ze heeft varkentjes als huisdieren, en paarden, en kijkt graag Sex and the City, en daarbij kan ze ook nog eens zelf de muziek maken. Wat een heerlijkheid! Ik zie ons al helemaal gaan, in de Buggy, nee dan gaat me haar door de war, dan toch de Kadett, ow dan slaan de alle paarden op hol als ik die start, dan toch maar de Caterham. Ow nee, die mist een wiel. Dus toch de Buggy, he lekker, kop in de wind en gaan! Nouja, tot ik moet plassen, “maar we zijn toch net gestopt om te tanken?!” “Ja maar toen moest ik nog niet.” “Nouja, dan zoeken we wel weer een plee op.” “Fijn, dank je. Volgens de kaart is er daar verderop rechts een horeca… Ow die zit links. He? Oeps foutje, ik hou de kaart op z’n kop.” “Geeft niet, rijden we toch door naar de volgende wc.” “Ja maar ik moet echt heel nodig.” “Dan rij ik wel wat harder.” “Dan gaat me haar nog meer door de war.” “Als je nou…” “Nee wacht! Deze afrit moeten we… hadden we moeten hebben…” “Als je dat nou wat eerder zegt, dan had ik af kunnen slaan.” “Ja maar ik kon de kaart niet zo snel lezen omdat het zo waait, rij eens wat rustiger.” “Ok, dan doe ik wel rustig aan.” “Nee nee niet zo rustig! Ik moet echt nodig!”
Misschien moet ik toch maar naar Jan of Tom schrijven.
Dinsdag begon gezellig, met een bijrijder. M’n knappe neef (nee collega’s, dat was dus niet me nieuwe vriend *smiley die in z’n vuistje zit te lachen*) reed een ochtendje mee. Ja hij is een beetje koekoek, dat ie voor de lol zo vroeg z’n bed uit gaat, maar verder is het wel goeje gozer. Leuk om weer eens bij te praten, en je gaat het werk ook van een andere kant zien, als je iemand mee heb die normaal gesproken niet echt in dat werk zit. ’s Middags moesten we wel weer ff op dat werk concentreren, want je kreeg een storing in de remmen, volgens mij een andere storing dan die je normaal gesproken hebt, maar dat bedacht ik me pas toen ik de melding uit het dashboard weg klikte. En het valt me nu ook op dat de remmen soms pittig ruiken. Of is dat omdat ik niet erg door heb hoe hard we rijden, omdat ik niet hoef te schakelen tussendoor? En soms lijkt het stuur ook wel te gaan trillen als we in de ankers moeten voor een verkeerslicht dat toch nog op oranjerood springt. Of word ik gewoon een beetje para? Als ik het echt verkeerd doe, dan moet je het wel melden hoor, dan zal ik dit keer de melding niet zo snel weg klikken. Wat wel snel moest, was het avond eten, want ik was uitgenodigd voor een suprise partieh van een soort-van-collega die 30 werd. Erg leuk, gezellig aangezeten, maar de grootste surprise was toch wel dat er geen gebak was. Nouja, dan maar een schaaltje slagroomsoesjes leeg kanen. Smaakt altijd lekker bij een kopje thee en een handje chips *smiley met een grote grijns*
Het was gister natuurlijk uiteindelijk toch weer te gezellig geworden, en dan lig je zomaar laat in bed, maar gelukkig mocht ik van de planner als laatste in het rijtje starten deze woensdag, en kon ik een half uurtje langer blijven liggen. Verder was het een rustig dagje. Ik werd op de klep gezeten door een collega, en samen zaten we te kijken naar de Audi die ons haastig inhaalde, en al snel uit het zicht verdween. Vlotte jongens, die Audi rijders, dat wist ik wel, maar of je ook echt zo vlot wilt rijden op een weg waar hier en daar wat kruisjes en bossen bloemen in de berm zijn geplant, dat lijkt me niet zo handig. Nouja, hij zal ongetwijfeld genoeg wegenbelasting betalen, dus dan mag je ook wel optimaal gebruik maken van de wegen. Net zo optimaal als de motoragenten die we onderweg in het knusse De Rijp tegenkwamen. Niet erg handig om zo halvers in de bocht te blijven staan, dan moet ik nog pittig aan het stuur draaien om je te kunnen passeren, meneer Snor. De vriendin, die ’s middags een paar rondjes mee reed, kon wel erg lachen om de discussie van de collega en mij over de bak, over wat voor BMW meneer Snor nou eigenlijk reed. En dat de collega die voor hem uit reed waarschijnlijk undercover was, want die had geen snor. Zoals ik al zei: altijd leuk om iemand mee te hebben die niet echt bekend is met het werk, dan ga je toch anders tegen de dingen aankijken. Op kantoor doen ze veel kaartspelletjes om de dag wat sneller te laten verlopen, in ons soort werk maken we van alles wat we onderweg tegenkomen een interessant verhaal. Met of zonder snor.
Donderdag hadden we weer een bijrijder. Iemand die al veel had gehoord over het werk en over jou, en nu toch zelf eens wilde zien wat er allemaal gebeurde. En zo zat papa dus een rondje op de bijrijdersstoel. Zul je net zien: de hele dag staan we te knoeien in het zand, maar precies dit ritje liet je weinig zien van je off road kunsten. Ja hij bleef maar 1 rondje, want het was mooi weer, het is alweer de 4e zomer die we hebben dit jaar, en dus moest er weer gemaaid worden. Heerlijk dat boerenwerk, leven met de seizoenen en de natuur. En het milieu. Hetzelfde milieu als waar wij rekening mee moeten houden bij het tanken *smiley die achter z’n oren krabt* Voor de mensen die het niet weten: tot voor kort zaten er van die vastklikdingetjes op het vulpistool bij het tankstation, zodat je niet 300 liter lang in dat ding hoeft te knijpen. Erg efficiënt ook, want terwijl de ene tank word volgegooid, kun je ondertussen de AddBull tank volgooien (milieu zei je?). Of je gaat als een zenuwachtige manguappo rondjes om je auto heen draaien omdat je nodig naar de wc moet, zoals ik. Was dan eerder gegaan. Ja maar toen moest ik nog niet. Maar als je 300 liter lang naar dat geklots in die tank staat te luisteren, oew… *smiley die staat te huppelen bij de pomp* Maar naast al die ongemakken, kom je ook genoeg leuks tegen onderweg. Zoals die dikke vette Opel Zafira OPC, met een grote Gas Monkey sticker op het achterraam. Gas Monkey, dat zijn toch die ongeschoren snuiter van Geographic Discovery Channel, die aparte Amerikanen ombouwen tot absurde Amerikanen? En die rijden in zo’n vette Duitse MPV? Ahwsom! Opel roels bik tijm! *smiley die voor de camera 2 duimen opsteekt en z’n tandpastasmile showt*
De vrijdag begon spannend, een beetje mistig. Ik weet niet of je wel eens van de film “The Mist” heb gehoord? Dan is het ook erg mistig, en iedereen die de mist in loopt, word meegesleurd en op gruwelijke wijze dood gemaakt door enge monsters. Sindsdien vind ik het erg fijn om in de auto te zitten bij mist, in plaats van ergens buiten te moeten staan. Gelukkig hadden we het rondje al een paar keer gereden deze week, en weten we waar we 80 kunnen rijden, en bij welk bord of parkeerhaventje de motorrem kan worden aangezet. Nog gelukkiger was er niemand op de weg die uit voorzorg 30 ging rijden, anders zou die nu waarschijnlijk ook bang zijn voor mistige wegen… En plots kreeg toen het verhaal een verrassende wending: de grond in Alkmaar was op, we mochten nu zand gaan halen in Amsterdam. Zelfde klus, ander ritje. Spannend hoor. Ik zag mezelf er wel voor aan om, macht der gewoonte, gewoon weer naar Alkmaar te rijden, maar wonder boven wonder is dat niet gebeurd. Wel begint me iets op te vallen aan de radio reclames. Om een beetje klanten te trekken, moet je tegenwoordig opvallen, anders zijn dan de anderen, en wat is dan een betere manier dan een opvallende naam? Het idee is goed, alleen de praktische uitwerking bij radio reclame is soms wat lastig. Zoals het bedrijf Itak. Dat schrijf je dus met een q. Maar is het een stille q, dat het Qitak word? Of een luxe q, dat het Itaque word? Verwarrend. Of het bedrijf Dressed, waar je leuke bloesjes kan bestellen, al vanaf 49,95. Leuk, eens even op de sijt kijken. Ja, maar Dressed schrijf je dus met dubbel z en een t. Dressezzet? Drezzeneent? Pff gedoe allemaal! Tijd voor een borrel, bij Fens, die kroeg zit vlakbij de parking bij de HMH, Pnummerzoveel. En Fens schrijf je met dubbel z. Fenzz dus. Of zoals de hagelslag, Venzz? Of de schoenen, Vanzz? Of zoals mensen die posters van de kroeg boven hun bed hebben hangen, Fanzz? Nee, mischien word het voor mij toch makkelijker om tijdens de reclames een cdtje aan te zetten. En met dat vrolijke cdtje toerden we naar de zaak, waar ik jou mocht inleveren. Nog even de tanks volgooien, smerige dingen doen in de garage, en daarna in de kantine wachten tot m’n thuis-breng-collega klaar was en me naar huis zou brengen. Wat een gezelligheid op de doordeweekse vrijdag, nu kon ik gewoon eens een biertje drinken, net zoals de anderen. En bij het afsluiten van de week hoort natuurlijk ook (sinds kort) de afsluiting van de week bij De Wereld Draait Door, door Peter Pannekoek. Zouden we ook brieven naar hem kunnen sturen voor een speeddate en logeerweek? *smiley met een groot kladblok en een pen in de hand*
Zaterdag was de verjaardag, of eigenlijk geboortedag, van iemand die een tijd lang naast ons heeft gewoond, die deel uitmaakte van het gezin, zo zou je het haast wel kunnen zeggen. Sommigen zeggen “als iemand is overleden, dan is ie ook niet meer jarig.” Ik denk dat het een mooie gelegenheid is om nog eens terug te denken aan diegene, aan de mooie momenten en wijze lessen. Nee niet om de hele dag sentimenteel te zitten wezen, maar zo nu en dan is het wel fijn om terug te denken aan de leuke dingen. Zoals er soms ook dingen door je hoofd schieten als je in de kamer zit, en je oog valt op de foto’s in de hoek van de kamer. Het leven stopt, soms, nee vaak, veels te snel. Maar ik wil me nu niet laten wegzakken in een verdrietige bui, want de avond was zo leuk! Het begon met eten bij vrienden (pannenkoeken, is het een teken van boven?) en praten over zwangerschappen, astrologie en 3D shirtjes. Wat hebben we gelachen, en wat ben ik geschrokken! Na het eten begon het shirt plots te bewegen, vreselijk, alsof er iets uit wilde kruipen. Ik heb zoiets wel eens in films gezien, en meestal scheurt de huid dan open en komen er spinnen of vleesetende beestjes uitgekropen. Maar wanneer je hoogzwanger bent word je erg relaxed, ben je niet meer bang voor onderhuidse spinnen, en zeg je dat het zo hoort. Wauw, weer wat geleerd. Net zoals ik ’s avonds met een vriendin ook wat heb geleerd over het uitgaansleven van Bergen. Mooi dorp, moet je echt eens een keertje doorheen rijden/fietsen/wandelen. Je kunt er lekker eten en borrelen. Maar niet lekker van muziek genieten *smiley die lallend aan de bar hangt te lachen* Blijkbaar is het niet de bedoeling dat als je naar een optreden in een kroegje gaat, je uitgebreid gaat lachen om de grappen die de mensen om je heen vertellen. Eerst kregen we al commentaar van de mensen naast ons, maar dat zou natuurlijk ook kunnen zijn omdat de Philips oorbel wat te hard stond. Sowieso een beetje raar publiek, er werd lekker gezongen en gespeeld (wat je al niet voor moois kunt maken met een Fisherprice synthesizer en een paar lepels), maar niemand durfde te dansen. Blijkbaar allemaal bang om kreukels te maken in hun nette kleding. Maar toen er ook vanaf het podium werd gevraagd of we wat stiller wilden zijn, was het wel duidelijk. Geen grappen meer over vis. En er al helemaal niet om lachen! Gelukkig hadden we nog een aardig fietstochtje voor de boeg, terug naar huis, en konden we de hele weg luid lachend de kilometers weg trappen, zonder te worden gessshhhttt.
Na zo’n wilde *smiley met een bordje SARCASME in de hand* stapavond, had ik weinig tijd om uit te slapen. Het is zonnigdag, en dat betekent brommer rijden. Indrinken (motorrijders doen dat altijd met koffie en koek, om vervolgens te zeggen “ok we gaan” “waar gaan we eigenlijk naartoe?” en dan lopend naar de motor nog even in 2 minuten een route te bedenken) bij oma, en dan toeristische route naar het zonnige Zuid Holland, om daar een live aflevering van ‘help mijn man is klusser, en ik help hem daarbij’ te kijken. Omdat er weinig viel te stoven en te wokken op de vloer waarop met schilderstape de contouren van de keuken stonden aangegeven, werd er wat lekkers gehaald bij de lokale snekketaria. Met het buikje vol zijn we weer op- en ingestapt, en met het bonte gezelschap toeristisch weer op huis aan gegaan.
Een mooie dag, Shirley, die jij vanaf een andere plek heb bekeken. De plek langs de dakgoot blijft deze week leeg. Ik heb je vrijdag over de 10.000 kilometer heen gereden, en dat vond ik zo een mooie gebeurtenis, dat ik niet alleen ben vergeten een foto te maken, maar dat ik ook een week vrij heb genomen. Veel plezier en succes met een andere chauffeur, ik ga lekker een weekje genieten van het uitslapen en het niet-dragen van rode shirtjes.
Slaap lekker lieve veesboekvriendjes.