Geachte Shirley, week 31 2015

Geachte Shirley, na een lekker lang weekend uitrusten was het dan weer tijd om met jou op pad te gaan. Een dagje Westpoort Rally, grindjes rijden van het grote grinddepot aan de ene kant, naar de betonfabriekinstallatiemachine aan de andere kant. Gezellig samen met een collega die een iets actiever, maar toch ook wel fijn weekend had gehad. Dan heb je fijne verhalen in de keet. En onderweg, want zij attendeerde ons op de nieuwe snufjes die jij had gekregen. Wat een verrassing snoes! Extra knipperlichtjes die vernuftig zijn weggewerkt in de achterkant, en het achteruit rijden word nu ook begeleid door een schorre eend. Het geluidje herken ik nog wel van Poekie, maar voor jou is het natuurlijk nog helemaal nieuw. En terwijl wij van het ene terrein naar het andere reden, hoorde ik op de radio dat ik niet alleen gister ben vergeten om de Formule 1 race in Hongarije te kijken *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* maar ook dat mensen nogal klagen over de OV pas. Na 5 jaar moet je namelijk een nieuwe aanschaffen, en dat kost je 7,50 euro. Zeven en een halve eipo! Wat klagen die mensen nou? Toevallig moest ik die avond naar het gemeentehuis om een ik-ben-gezond-verklaring te halen, zodat ik mijn rijbewijs weer kan verlengen. Ja, dat is een papiertje waarop de dokter dan schrijft hoe hoog je bloeddruk is, en of je (lichamelijk dan) wel in staat bent om een vrachtwagen te besturen. Een A4 papiertje, je kan er verder helemaal niks mee, behalve dan de kachel aansteken. En dat kost 27,80 euro! Zevenentwintig eipo en tachtig cent! En het is geeneens authentiek handgeschept rijstpapier! Het komt erop neer dat ik een uur in de auto heb gezeten (leuk joh, al die gefuseerde gemeentes), 6 minuten in het gemeentehuis heb vertoefd (waarvan 3 op het toilet, ik wil natuurlijk wel waar voor m’n geld), om vervolgens thuis op de bank te zitten met een papiertje dat je geeneens mag dubbelvouwen. Onbegrijpelijk dat die openbaar vervoer gebruikers klagen. Ik moet een briefje kopen dat 20,30 euro meer kost dan hun hele OV pas, en dan heb ik nog niks. Eerst moet dat papier nog ingevuld worden door een bevoegd persoon, die vervolgens een bevoegde rekening stuurt, waarna ik een nieuw rijbewijs kan gaan kopen, wat ook nog een paar tientjes gaat kosten. Ze zeggen wel eens: als je echt niks meer kan, ken je altijd nog chauffeur worden. Maar dan moet je wel een hoop vrije tijd en een startkapitaal hebben, anders ben je chauffeur zonder rijbewijs.
Na zo’n heftige werkdag vond ik het wel geoorloofd om de herhaling van de Formule 1 race te kijken. Op de radio werd de hele dag verteld dat Max Verstappen een 4e plaats had behaald. Hoezee hoezee! Wat ze er niet bij vertelden, maar wat wel in de herhaling was te zien, was dat het eigenlijk een Formule 1 Stockcar race was. Terwijl Max heel dapper op weg was naar een hogere positie, vielen er voor hem nogal wat auto’s uit, waardoor hij veel plaatsen kado kreeg. Niet alleen werden er wat banden lekgeprikt met de bumpers, ook was er een coureur die over z’n eigen voorbumper heen reed. Door alle sensatie heb ik amper kunnen zien hoe Max eigenlijk echt reed. Maar ach, een 4e plek, goed voor de punten, op naar de volgende ronde.
Dinsdag ochtend begon met een klein stoeipartijtje. Omdat jij een nachtje bij de loswal had gelogeerd, mocht ik met de Seat A1 carpoolen. Heerlijk, zo’n handgeschakelde kart. Wat een acceleratie in zo’n machientje. Vooral die tussenacceleraties zijn fenomenaal, en dan het snelheidsgevoel wanneer je met 130 km/h (135, niet tegen de baas vertellen *smiley met z’n handen voor z’n mond* ) over de linkerbaan vliegt. Heerlijk. Maar blijkbaar was er iemand nogal jaloers op deze vroege ochtend. Lekker doorrollend op de cruise control, vond ie het nodig om 150 meter voor een langzamere auto alvast naar de linkerbaan te gaan, en mij daarmee af te snijden. Wat resulteerde in wat rechts inhalen, inhalen-snijden-afremmen, halvers over de witte streep rijden en een uitgestoken tong. De Fabia RS pruttelde mooi verder, maar helaas helaas voor de tegenpartij verloor diens Peugeot Berlingo de strijd tegen de rijwind op hogere snelheid. Nouja, ik was wel goed wakker toen ik jou oppikte, om vervolgens lekker rustig aan, met 80 km/h op de rechterbaan, wat zand naar een manege in Muiderberg te brengen. Wat een afstanden op de vroege ochtend. Gelukkig konden we daarna weer verder met onze Westpoort Rally, terwijl we op het nieuws hoorden dat zo’n beetje heel Frankrijk is vastgelopen door protesterende boeren. Ze zijn het er niet mee eens dat ze zulke lage prijzen voor hun vee krijgen, en daarom hebben ze maar alle grote snelwegen dichtgegooid met tractoren, strobalen en mest. Dat is al een paar dagen gaande, maar nu is het al zover dat Nederlandse transportbedrijven de Franse overheid gaan aanklagen voor de geleden schade. Wachtend voor zo’n blokkade schijnt het al een paar keer gebeurt te zijn, dat er vrachtwagens met niet-Frans-vlees zijn leeggeroofd. Tussendoor komt ook het bericht voorbij dat de Nederlandse export van vlees, zuivel en groente drastisch is gedaald. Onder andere door de slechte situatie in Griekenland, en de boycot van Rusland. In godesnaam mensen, laten we dan in ieder geval 1 ding van de Fransen overnemen: eigen boer eerst! Vanaf nu alleen nog maar vlees eten dat in Nederlandse weiden heeft gegraast, groente en fruit uit Nederlandse kassen, en zuivel dat z’n oorsprong in het Hollandsche land kent. De Nederlandse vliegtuigbouwer Fokker is overgenomen door een Engels bedrijf, Ballast Nedam gaat naar Turkije, laten we dan in ieder geval ons eten nog wel in eigen hand houden *smiley die op z’n knietjes zit te smeken*
Woensdag begon een beetje raar. Niet alleen vanwege het praatje poep in de keet (want dat breekt zo lekker de week), ook omdat ik met een andere auto op pad mocht. Jij zou vandaag uitgelijnd gaan worden, als ik het goed heb begrepen. Gelukkig deed de andere auto wel de moeite om mij thuis te laten voelen. Het stuur dat een beetje naar links gedraaid staat in de rechtuit stand, en de remstoring, het was net alsof ik met jou op pad was. Genietend van het zonnetje dat in de cabine scheen, onder een dekentje van dagdromerij, lekker uitkijkend over de landerijen. Waar een uitgebouwde bouwvakkersbus geparkeerd stond. Wat een patser, met al die lampjes. He wacht eens even *smiley die aan z’n kin krabt* is dat niet de auto van… Jawel, van die ene machinist, die op het treeplankje van de kraan staat te zwaaien, dat ik daar moet zijn *smiley met het schaamrood op de kaken* even straatje keren dan maar. En zo toerde ik lekker met de Shirley look-a-like door de immense gemeenten Hollands Kroon en Schagen. Gelukkig kon ik in deze auto ook de nieuwszender vinden, want behalve de boeren in Frankrijk, was er nog iemand die het wereldwijde nieuws haalde. Een Amerikaanse tandarts had tijdens een safari in Zimbabwe de beroemdste leeuw van Afrika en omstreken neergeschoten. Cecil the lion, het boegbeeld van de Afrikaanse wildlife, geveld door een kruisboog en een kogel van een kerel die waarschijnlijk te veel en te dure vullingen plaatste. Een man die zijn mannelijkheid voelde wegschrompelen onder de steriele witte jas. Een shotje botox en een Harley of Porsche cabrio was blijkbaar niet genoeg. Hij wilde zijn testosteron laten zien aan de wereld door te gaan jagen. Zoals onze voorvaderen duizenden jaren hebben gedaan. Met als verschil dat er die duizenden jaren gejaagd moest worden om te kunnen overleven. Zonder moderne vuurwapens en terreinwagens om het (van tevoren verwonde) dier op te jagen. Nu is het niet meer nodig om op jacht te gaan. Eten kun je op elke straathoek kopen, desnoods thuis laten bezorgen. En vrouwtjes versieren kan ook met een geveinsde glimlach, in je Porschah cabrio, onderweg naar een iets te duur restaurant, waar je vervolgens lachend de rekening betaalt. Het is jammer dat deze man, net als die honderden, zo niet duizenden anderen, het nodig vind om zijn stoerheid te tonen tijdens een semi-legale safaritrip. De tandarts staat dankzij sociale media nu symbool voor alle kwaads in de wereld, en is ondergedoken. Maar zodra hij opduikt, wacht hem een enkele reis naar Zimbabwe, om daar berecht te worden. Ik kan niet wachten tot het moment daar is *smiley die staat te trappelen* *smiley die met een kruisboog uit het raam van de auto hangt*
Donderdag mocht ik dan weer met jou op pad. En het werd een vroegertje, om 6 uur een bootje leegrijden in Amsterdam Westpoort, gevolgd door, wederom, een dagje Westpoort Rally. Vroeger was de bouwvak heilig, hoorde ik wel eens, maar nu draaien zelfs de betonmolens door. Eigenlijk is het wel fijn ook, kunnen wij ook mooi doorrijden. De afgelopen dagen heeft het dan niet meer gestormd, maar erg lekker weer was het ook niet. Dan kun je net zo goed aan het werk zijn *smiley die aan z’n kin krabt* of lekker de bank liggen, beetje tv kijken *smiley die zich nog eens uitrekt* Maar ja, wat moet je dan kijken op tv? Top Gear is al een tijdje afgelopen. En na alle geruchten is er dan nu eindelijk duidelijkheid: het team van Top Gear gaat onder een andere naam door, op de onlijn zender van Amazon *smiley die z’n vuisten balt* wat is er mis met ouderwetse tv? Waarom worden we aan alle kanten gedwongen om het internet op te gaan, terwijl je gewoon een simpele serie of film wilt kijken? Een gemiste kans, als je het mij vraagt.
Vrijdag was, tja, ik weet niet. Lang heb ik niet kunnen genieten van jouw schorre eend, want wederom mocht ik weer met een andere auto op pad. En zo stond ik daar, met dezelfde Shirley look-a-like, voor het hek in Amsterdam, om daar te horen dat de eerste vracht eigenlijk in Schagen geladen moest worden *smiley die zucht* de bouwvak chaos? Ja heerlijk, maar dan wel graag ’s middags pas. Na een bakkie thee dook de loswalmedewerker op, en kon er geladen worden voor Wijde Wormer. Een rondje van een half uurtje. Als er tenminste geen file staat voor de tunnel, vanwege een te hoge vrachtwagen. En je niet via de verkeerde route die file probeert te omzeilen *smiley met het schaamrood op de kaken* Al 2 uitvoerders hadden gevraagd of het mogelijk zou zijn, als we na de bestelde 200m3 nog wat extra vrachten zouden brengen, want de verwachting was dat ze iets meer nodig zouden hebben. Handenwrijvend keek ik uit naar een dagje Amsterdam>Wijde Wormer, maar helaas, de planner besliste anders. Een vracht zand naar Breezand. Das een mooi stukkie toeren. Kon ik lekker ontspannen op de rechterbaan luisteren naar het afscheid van Paul van Liempt op BNR Nieuwsradio. Geweldige interviewer, weinig ‘uhms’ tussendoor, prettig om naar te luisteren zo tegen het einde van m’n ochtendhumeur. Maar ja, dat was vandaag dus voor het laatst. Na het ritje Breezand was het tijd voor een vroege lunch, en daarna ging de zwartglanzende neus richting Alkmaar, om daar een paar vrachten asfaltgranulaat van de ene kant van het kanaal, naar de andere kant te rijden. Inmiddels was de volgende presentatrice van BNR aangeschoven, en zij vertelde over een nieuwe datingsite. Voor groente en fruit. Een initiatief dat is opgestart, om de telers en de afnemers met elkaar in contact te brengen. Zodat zonder al teveel tussenhandel het Limburgse groente en fruit zijn weg kan vinden naar Limburgse horeca en cateringbedrijven. Waarschijnlijk is het toeval, zo tijdens de voortdurende protesten in Frankrijk, maar ik vind het een mooi bericht, dat hopelijk snel navolging vind op meer plekken in Nederland, zodat we minder afhankelijk worden van de grillen van het buitenland, wanneer het gaat om geld verdienen en voedsel verkrijgen.
Zaterdag was het dan eindelijk tijd om uit te slapen. Daarna lekker tutten voor de spiegel, en op pad. Oma was jarig, en van de kleinkinderen kreeg ze een paar mooie planten voor de tuin. Die ook nog eens door de kleinkinderen werden geplant. Na al dat gezwoeg was het tijd voor een goede maaltijd, en daarom nam oma ons mee naar een restaurant met een enorm buffet. Een grote diversiteit aan konijnenvoer en dode beesten stond ons te wachten. Koud, gebakken, gegrild, gewokt, met aardappeltjes of noedels, verwerkt in salades of lasagna. Het was een heerlijkheid. En als topper van de avond: een chocolade fontein *smiley die staat te kwijlen* grote schalen met spekjes en lange vingers, die stonden te wachten om te worden ondergedompeld in de chocola. Ik moest me inhouden om de sushi en scampies er ook niet in te gooien. Uiteindelijk zijn we gezamenlijk van de trap af gerold, om buiten weer allemaal onze eigen weg te gaan. Maar niet voordat we oma hadden bedankt, want ze had zichzelf weer overtroffen met dit uitbundige diner.
Zondag werd ik wakker met een nog steeds volle maag. Geen tijd om lekker op de bank te hangen, er zou getoerd gaan worden. Een nieuw lid was aangetreden bij de Wingclub, en dat moest gevierd worden, met een toerritje. Met een gezelschap van hoogzitters en laagzitters trokken we door het zonnige Noord Holland. Dit keer geen moeilijke route, maar lekker makkelijk de Dijk en Duin route van de ANWB, simpelweg bordjes volgen en rijden. Zo rond etenstijd reden we door een bekend, maar wel erg druk kustdorpje. Even doorrijden dan maar? Verderop zit een restaurant, waar we nog eens goed hebben gegeten. Helaas was het nu plotseling zo ongelooflijk druk geworden, dat we een halfuur hebben zitten wachten op het drankje. En toen er dan eindelijk gevraagd werd wat we wilden eten, konden we alleen nog maar vragen om de rekening. Snel weer op de brommers en verder toeren, naar een terras waar ze wat vlotter lopen. Wat niet erg makkelijk ging, want plotseling waren er nogal wat bordjes verdwenen. Het komt erop neer dat we in Den Helder van de route af raakten, en uiteindelijk in Medemblik op een terras zaten te eten, met uitzicht op de haven en het Olympisch zeilteam. Voordat we goed en wel zaten, werd het drinken gebracht *smiley met opengesperde ogen* en voordat de glazen leeg waren, was het eten er ook al. Zo kan het dus ook *smiley die z’n tong uitsteekt* lekker puh voor de trage bediendes.
En nu, nu is het tijd om nog even van het laatste zonnetje te genieten. Ontdaan van het warme motorpak en het strakke thermoshirt, nog even met de blote voetjes in de tuinstoel hangen. Fijne zonnig-namiddag.