“GEEN gehandicapten”

Onderstaand verhaal is zojuist door Lisanne Herder op haar facebookpagina geplaatst, een persoonlijke ervaring. De foto van de bus is niet één van de bussen waar het in dit verhaal om gaat, maar een random door mij gekozen foto van een bus van hetzelfde bedrijf.

Het is vrijdagochtend als ik op Purmerend Busstation sta. Ik ga naar een vriendin. Ik heb een sociaal leven. Ik ben een jonge vrouw van 24, met aardig wat levensobstakels, maar ik doe het maar. En aan kut opmerkingen die ook maar iets met mijn handicap te maken hebben, daar maak ik materiaal van. Ik ben een reizende comedian. Ik doe mijn best. Mijn bus komt eraan.. Lijn 103 en mijn lieve vriendinnetje is maar wat trots dat ik het met de bus doe, gezien de moeilijkheidsgraad in Purmerend wat een reizen met een functiebeperking heet. Planken doen het niet of chauffeurs doen alsof ze je niet gehoord hebben. Ze coached me er doorheen, mijn hart klopt in mijn keel bij de gedachte dat ik alleen in de bus zit en als de buschauffeur een hekel aan me heeft als een mongool (en nee, ik bedoel geen syndroom van Down) rijdt omdat ik hem opgehouden heb en ik er voor kies om met de bus te gaan. Het is allemaal niet de eerste keer dat dit gebeurd. Ik denk dat ik toen de Hulk persoonlijk heb ontmoet zo boos was hij dat ik met de bus ging. Het is nog steeds vrijdag en ik heb onderhand al mijn moed bij elkaar moeten verzamelen om de chauffeur aan te spreken voor de busplank.

Ze zijn tenslotte sinds 2012 allemaal “aangepast” moet zijn en ze zijn VERPLICHT om mij mee te nemen, doen ze dit niet en ze hebben wel een sticker.. zijn ze strafbaar. De chauffeur zegt dat als de plank er uit is en als hij straks niet meer in gaat, dat hij dan boos wordt en mij nooit meer mee gaat nemen en een klacht tegen me indient bij dat bedrijf wegens opzettelijk vernielen. Maargoed, alles doet het na drie keer proberen. Niks aan de hand. Ik stap uit bij de bus en ik heb koppijn van het geschud en het achterlijk rijden van de chauffeur, maar ik ben er. Opgelucht. Grapjes maken over het feit dat ik de broer van de Hulk heb ontmoet zit er niet in, maar ik maak me de pis niet lauw. Ik heb het gered.

We zijn de stad in geweest en we willen met kinderwagen (kersverse mama! ♥) en onszelf in de bus. Het feit dat ik of die vriendin moet uitleggen hoe die bus werkt, geeft al aan.. Maar de plank doet het niet.. Een meisje probeert er alles aan te doen om mij mee te nemen, maar het lukt niet. Twee gabberdudes waarvan ik stiekem een vooroordeel had dat ik daar voor op moest passen bleken de zachtste teddyberen in tijden en wilde me erin helpen. Dat ging niet. Op een gegeven moment wil ze wegrijden zodat we de andere bus kunnen pakken.. maar hij kan niet weg want de plank is uit. Ik stort halverwege in van de stress, kind moet eten en ik heb flashbacks.. van die morgen. De chauffeuse zegt dat ik me niet schuldig moet voelen. Monteur komt.. wij mogen nog mee.. Hij rijd en de plank doet het naar behoren.

Dan kwam de zondag. Had op de heenweg al een rotgevoel waardoor ik besloot met Valys van Amsterdam Centraal naar Purmerend te reizen.. Aangekomen en feest gevierd met die vriendin en haar kids, moet ik naar huis.. Alles is redelijk strak geregeld. 19:52 vertrek dus half 8 op station vanwege aanmeldttijd bij Tante Truus van de NS. Equals kwart voor met de bus vertrekken naar Station.

De bus komt. Bus een daarvan is de plank kapot. Kut. Dat betekend een bus wachten. No sweat. NS Bellen of het alsjeblieft een trein later mag (3 uur van te voren origineel reserveren bij Tante Annie van de NS) Geregeld.. en de zorg krijg ik met moeite ook nog gewijzigd.

Dan gebeurd er iets wat ik nooit had gedacht dat het mij nogmaals zou overkomen. De chauffeur ziet mij staan met vriendin en andere vriendin en schud al nee. Hij doet de deur open en vriendinlief doet verhaal halen of ie de plank uit wil doen. Hij zegt NEE. Dat doe ik niet. Ik weiger. De plank mag niet meer uit.. Ik verander al langzaamaan in mijn Tante Cidonia mood en sta op scherp. Hoezo nee.. wat de fuck nee..? Gaan we weer..”IK NEEM GEEN GEHANDICAPTEN MEE! Ze mag absoluut niet mee” zegt ie nogmaals. Vriendinlief ook nu al redelijk geirriteerd zegt waar dat in Godsnaam op slaat omdat er een rolstoelsticker op de bus staat en hij zegt dat hij mij niet meeneemt. Waarop ik hem hoor zeggen nogmaals: “Ik neem echt geen gehandicapten mee!” “Het is verboden om gehandicapten mee te nemen.” “Ik neem haar niet mee. Ik weiger. Het is verboden en daarmee af.” Vriendin zegt dat ze wel een klacht indient bij R. R. is familie en leidinggevende bij dat bedrijf. Hij haalt zijn neus op en rijd met een iets te opgeheven hoofd weg.

Ik ben intussen hevig geschokt. VERBODEN? Ben ik verboden? WAT? Vriendinlief zet het op een gillen om te ontladen. Vriendin2 ook. Ik wil wel schreeuwen.. maar het lukt niet. Geschokt. We zijn bezig met een klacht. Maar na het lezen van het discrimineren van een andere invalide vrouw in Limburg door Veolia.. kan ik niets anders dan ook schrijven. Dit is mij vaker gebeurd. maar dit was de druppel. Het is verschrikkelijk om noodgedwongen van ander vervoer gebruik te moeten maken omdat er maar twee lijnen zijn die we nodig hebben om naar Amsterdam te komen.. Alle twee daar zaten klootzakken op, hoewel de eerste het nog wel geprobeerd heeft, maar de plank stuk was.. en verder geen sorry zei.

Het is verschrikkelijk om je leven te moeten verantwoorden, je schuldig te voelen over iets waar je niets aan kan doen en men je bijna een verantwoording vraagt waarom je participeert. Ik heb het gevoel dat ik mijn zelfstandigheid stukje bij beetje kwijtraak en mijn waardigheid omdat ik het gevoel heb dat ik niets mag. Van de regering, van de verdere maatschappij. “Zij mag niet mee. Ik neem geen gehandicapten mee..” Het is verschrikkelijk om niet als mens gezien te worden.

Welkom in 2014

8 Comments

  1. Ger 28 april 2014 Reply
    • MARJA 28 april 2014 Reply
  2. Swa vervoort 28 april 2014 Reply
  3. bold 28 april 2014 Reply
  4. tanisha 29 april 2014 Reply
  5. Kareltje de Groot 29 april 2014 Reply
  6. peter blankman 2 juni 2014 Reply
    • Sjaak 2 januari 2016 Reply

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *