Geachte Shirley, Geachte Shirley, afgelopen zondag werd er weinig meer in de tuin of aan het konijnenhok geknutseld. Na het ophangen van de was en ontbijten, stapten Wingman en ik op de fiets *smiley met opengesperde ogen* jawel, en dit keer ging het een stuk verder dan de supermarkt. Sterker nog, we reden 2 grossiers voorbij voordat we onze eerste stop hielden bij een terrasje langs het water. Daarna trapten we verder naar een parkeerplaats langs het water, waar al een groot gedeelte van de familie was verzameld. Eigenlijk was Oma altijd degene die dagjes uit regelde, maar nu hadden de Tantes dat voor haar gedaan. Als cadeau voor haar verjaardag, stapten we met de hele familie op de boot, waarmee we onder het genot van koffie, thee en een gebakje tussen het lange riet door voeren. Terwijl de achterkleinkinderen alle uithoeken van de boot verkenden en zo nu en dan het stuur overnamen, babbelden de kleinkinderen en kinderen met elkaar en met hun oma en moeder. Met een borreltje in de hand en een paar snottebellen tegen het raam gedrukt, zagen we de Westfriese Biesbosch aan ons voorbij trekken, zwaaiden we naar andere vaarders en wezen we naar “boeoeoe” en “kwak kwak kwak”. Net voordat we zouden verbranden was de tocht alweer voorbij, en gingen we op pad naar het verderop gelegen restaurant, waar we na enige tijd een heerlijke maaltijd voorgeschoteld kregen. Tussen de gangen door was er genoeg tijd om een potje te poolen en interessante namen te ontdekken in de goedgevulde whisky-etalage. Al met al werd het een lange middag, maar Oma zei dat ze het een heel mooie verrassing had gevonden, voordat ze in haar privétaxi weer huiswaarts keerde. Ja en toen moesten Wingman en ik nog weer een stukje trappen terug naar huis. Wel lekker om de wijntjes er even uit te zweten.
Want maandag moesten we allebei weer fris en fruitig op pad. Wingman op de langere afstanden, en jij en ik reden saampjes van Hoorn naar Zwaag *smiley die zich nog eens uitrekt* lekker hoor snoes, konden we onze eigen pauzes indelen en onze eigen route bepalen, van HN80 binnendoor naar het nieuwe industrieterrein Zevenhuis bij Zwaag. Ondanks het geslinger had ik toch nog tijd om radio te luisteren, want er was weer iets interessants te vertellen over auto’s. In het eerste kwartaal van dit jaar zijn er al 56.000 auto’s geïmporteerd in Nederland. Partijen als de RAI-vereniging en BOVAG zijn daar niet blij mee, want een groot deel van die import-tweedehands-waar-net-de-kop-af-is, is regelrechte concurrentie voor nieuwverkoop in Nederland zelf. Hoewel er ongetwijfeld een paar mooie klassiekers tussen zullen zitten, en een paar handen vol Chevrolet Bolt (goedkopere tweelingbroer van Opel Ampera-E) en Fiat 500 E (electrische variant die alleen in Amerika word verkocht), is het overgrote deel een middenklasser of een model kleiner, dat ook gewoon in Nederland bij de dealers te koop is. Alleen zijn er van die modellen weinig tweedehandsjes op voorraad omdat ze een paar jaar terug niet zo goed verkochten, en zijn er een paar slimme handelaren die luxere versies met dikkere motoren importeren, die Duitsland en België gewoon een stuk goedkoper zijn, en na importheffing in Nederland net zoveel kosten als de driecilinder instapper die hier is verkocht. Er word dan ook geadviseerd om de BPM (belasting op nieuwe auto’s, waarna er ook nog eens 21% belasting word geheven over het bedrag inclusief BPM) af te schaffen, zodat mensen weer een nieuwe auto in Nederland gaan kopen, in plaats van een oudere en dus meer vervuilende auto uit buitenland te halen. Natuurlijk, eigen dealer eerst, dus alles om kopers in Nederland te laten shoppen. Maar bij mijn weten word de BPM al afgebouwd. Dat kan niet van de ene op de andere dag, omdat auto’s dan opeens duizenden euro’s goedkoper worden en dat enorm gaat scheeftrekken in de markt. Kijk maar naar de verkopen rond Oud en Nieuw, wanneer de bijtellingsregels veranderden. Het ontplofte in december en in januari werd niets verkocht. Als nu word gezegd dat 1 januari de BPM verdwijnt, dan worden er dit jaar geen auto’s meer verkocht. Ander punt is dat die tweedehands import vervuilender zou zijn dan een nieuwe auto. Volgens de NEDC-metingen, die gebeuren in een afgesloten ruimte op een rollenbank, zijn auto’s met kleine motoren ook een stuk zuiniger dan de vier- of zelf vijfcilinders met meerdere liters inhoud. Maar laat zo’n 0,9 liter driecilinder turbo eens met 130 km/h van Alkmaar naar Rotterdam rijden, zelfs in de slipstream van een 2 liter viercilinder zonder turbo verbruikt ie meer dan zo’n ‘onzuinige’ auto. Wij mochten in de slipstream van een kieptrailer nog even naar Enkhuizen rijden met een vracht zand. Konden we op terugweg meteen eens langs het viaduct bij de Markerwaardweg rijden, want dat kolossale kunstwerk in het Westfrisiaproject was ook voor een gedeelte geopend. Daarna via de rotondes aan de Markerwaardweg, bij Medemblik links af en dan in 1 streep door naar Winkel. Helaas bleek opeens de provinciale weg afgesloten te zijn, waardoor we in de stroom van verbaasde forenzen meereden door Twisk heen. Om uiteindelijk een kwartiertje later dan verwacht op de zaak aan te komen.
Waar we hoorden dat we dinsdag hetzelfde mochten doen, weer de hele dag van HN80 naar Zevenhuis, maar voor de afwisseling wel tussendoor een vracht zand voor de stratenmakers ergens achter een supermarkt in Hoorn. Weer reden we lekker binnendoor, zodat we geen last hadden van de files op de A7. Helaas raakten we nu verstrikt in de file op De Strip *smiley die aan z’n stuur knaagt* de complete Bangert Oosterpolder brengt de kinderen met de auto naar school, waardoor de enkelbaans hoofdweg compleet vastloopt. En afslaan met de vrachtwagen gebeurt ook op eigen risico, want de kruisingen zijn niet veel breder dan een gezinsauto. Gelukkig duurt die heisa maar een even, en hadden we er de volgende rondjes geen last meer van. Konden we rustig radio luisteren en horen hoe de minister van Verkeer En Andere Gerelateerde Zaken zo’n 50 miljoen euro wil uitgeven aan het opknappen van de N-wegen. De provinciale wegen, ze zijn levensgevaarlijk. Van alle dodelijke ongelukken op de weg, gebeurt 85% op die snelle wegen die geen snelwegen zijn *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en dat betekent natuurlijk veel werk voor aannemers en onderaannemers, en dus ook voor bedrijven die zand, korrel en asfalt leveren *smiley die in z’n handen wrijft* alleen maar goed nieuws van de minister. Dat er de afgelopen jaren 6 miljard is uitgegeven aan het opknappen van diverse soorten wegen, en dat die 50 miljoen daarom een beetje symbolisch overkomt, daar hebben we het nu niet over. Dat 95% van de ongelukken word veroorzaakt door menselijke fouten, en niet door bomen die plotseling voor te hard rijdende auto’s springen *smiley die z’n schouders ophaalt* niet over beginnen, anders zijn we straks die werkgelegenheid weer kwijt. Nu weet ik niet of het komt omdat we met 4 auto’s reden, of omdat de file bij de school zo lang duurde, maar in totaal hebben we 1 vracht minder gedaan dan gisteren, voordat we huiswaarts mochten keren. Op de valreep hoorde ik nog een nieuwtje waarvan mannen van een bepaalde leeftijd waarschijnlijk zitten te rillen in hun leren jasjes met opstrijk-insignes: Harley Davidson gaat ook electrische motoren maken. De laatste jaren raakte het HD-concern een beetje in het slop, de verkoop zakte in en erger nog, de aandelen zakten in waarde. Volgens de echte Harley-fans omdat de motoren nu in Azië gemaakt worden, dus is het geen echte Harley meer. Volgens mij komt het omdat de motoren nu in Azië gemaakt worden, waardoor ze niet meer elke 50 kilometer hoeven te sleutelen, en ze er nu achter komen hoe beroerd die brede choppers met hoge sturen eigenlijk rijden. Om de boel weer een beetje op te peppen werd tijdens een persconferentie medegedeeld dat de koersen weer stegen (waardoor de aandelenkoers inderdaad wat omhoog kroop) en dat er ingezet gaat worden op electrisch rijden, zodat ook een oud merk als Harley Davidson straks klaar is voor de toekomst. Arme mannen van een bepaalde leeftijd. Thuis mogen ze al niet veel meer zeggen dan “ja schat” en “nee schat”, en als ze dan straks op een zondag lekker gaan uitwaaien, kunnen ze ook al geen herrie meer schoppen. Als Honda straks een Goldwing uitbrengt met sportuitlaat, schiet die koers waarschijnlijk de lucht in *smiley die grijnst*
Woensdag, niet schrikken, reden we weer met een groep van 4 auto’s van HN80 naar Zevenhuis. Er zijn 4 verschillende routes, die qua tijd mekaar niet veel ontlopen. Op de Heijmans-manier via de A7, vanaf HN80 linksaf en dan bij dat discutabele hotel rechtsaf, nog eens rechts en dan slinger je zo naar de Strip, bij HN80 rechtdoor en dan overhaaks over een rotonde en via kruisingen waar je fietsers in je dode hoek voorrang moet verlenen, of bij HN80 rechtsaf, volgende verkeerslicht linksaf, boerenweggetje volgen tussen de scheefgegroeide bomen door, even van het gas bij de rotondes en spoorwegovergang waar je 30 mag, dan weer ergens links en dan kom je zo op de Strip uit. De Strip is de bekende weg met de vliegende zeilboot, die overgaat in een weg die het navigatiesysteem niet kent, maar waar wel de ingang van het werk is. Ik koos voor de route HN80 linksaf, ja veel verkeerslichten maar de rijbanen voor auto’s en fietsers liggen er netjes gescheiden. De route HN80 rechtdoor heeft een paar lastige punten en wat vreemde wegversmallingen met voorrangsregels die het verkeer hinderlijk moeten afremmen. De andere chauffeurs reden vaak HN80 rechtsaf, maar dat gedoe met die mini-rotondetjes en fietsers die vanuit dode hoeken opduiken, nee dan liever een minuutje langer onderweg. En misschien was dat niet eens zo heel erg verkeerd beredeneerd door mij, want op de radio hoorden we dat voor het eerst in 3 jaar de sterftecijfers in het verkeer waren gedaald *smileys die confetti strooien* maar dat er voor het eerst meer fietsers dan automobilisten zijn overleden. Van de 613 mensen die vorig jaar in een houten kist thuiskwamen, waren er iets meer dan 200 fietsers. Om er nog een paar getallen tegenaan te gooien: bij die fietsongelukken was in 25% een e-bike betrokken, terwijl in Nederland slechts 16% van alle fietsen een e-bike is. Van alle fietsongelukken, dodelijk en niet-dodelijk bij elkaar, is 40% eigen schuld dikke bult. Zoals die wielrenners vorig jaar die tegen bomen of stilstaande (vuilnis-)auto’s reden. Het grootste risico om op de fiets dood te gaan, is bij mannen boven de 65. Of ze tijdens het e-biken teveel worden afgeleid door “boeoeoe” en “kwak kwak kwak” vanuit het kinderzitje, en daarna met hoge snelheid een boom of sloot aanrijden, of dat ze in een te strak fluorescerend condoom voorover hangen op een carbon trapijzer en een hartaanval krijgen wanneer ze hun eigen reflectie in de etalageruiten zien, dat vertelde het verhaal niet precies. Hoeveel dieren er zijn omgekomen in het verkeer werd ook niet verteld, maar volgens mij was dat weinig, als ik zag hoe die Shetlander zonder berijder of menner netjes met de auto’s mee draafde op de Strip *smiley die uit het raam hangt* ja in Amsterdam kan een hoop, maar in Westfriesland kunnen ze er ook wat van.
Donderdag jawel, HN80-Zevenhuis. Maar deze dag toch wel enigszins uit mijn hummetje. Het begon gisteren al, toen Wingman overduidelijk eerder klaar was met werken, maar in plaats van eerst eten te koken, ging hij bij zijn Vader eerst een tijdje aan de auto sleutelen. Met een lege maag en een vol hoofd kroop ik in bed, helemaal vergeten om de wekker te zetten. Daardoor werd ik een halfuur te laat wakker, snel aankleden beetje optutten haasten met crackers smeren, en daarna op de fiets naar het werk. Ach fietsen of lopen, wat maakt het uit? *smiley die zit te tandenknarsen* nou dat ik denk dat ik een aambei heb. Alsof ik een ei met schil en al heb opgegeten, en die nu naast de uitgang klem zit. En zeer doet. Dus liever lopen dan fietsen, maar daar was nu even geen tijd voor. Vervolgens kwam ik bij de loswal aan, binnen mijn marge van ‘op tijd zijn’, en bleek de shovelmachinist zo druk te zijn met laden, dat hij de deur op slot had gedaan *smiley die staat te stampvoeten* daar gaat mijn kopje thee. Vervolgens konden we aansluiten in de file, omdat er een stuk of 10 auto’s met de shovel geladen moesten worden, met verschillende soorten zand, dus de scheptrekker was ruim voor 7 uur al op temperatuur. Door die verloren tijd kwamen we na een paar rondjes ook weer in de file voor de school terecht *smiley die aan z’n stuur knaagt* waarin al die behulpzame maar vooral luie moeders mekaar ook gewoon voor laten gaan! Nee trut! Er staan haaientanden! Rijd door! Ondertussen kon ik ook niet echt aan m’n stuur knagen, want als ik voorover boog, drukte het zwarte pluche van jouw bekleding precies tegen dat pijnlijke ei aan. Tegen het einde van de dag heb ik er zelfs maar een kussentje bij gepakt. Kon ik iets ontspannender zitten terwijl we wachtten hoe jouw bak langzaam zakte met een kiepcilinder die hier en daar wat druppeltjes olie verloor. Zouden we niet samen een paar dagen de ziektewet in kunnen, snoes? In gedachten had ik inmiddels al zoveel ruzie gemaakt met Wingman omdat hij gisteren niet had gekookt, dat ik er bijna van overtuigd was dat hij zou verhuizen. Gelukkig kwam hij die avond wel weer thuis, en zaten we samen voor de tv te eten, alsof er nooit iets was gebeurd.
Terwijl ik de donderdagavond mijn bil in de hand had, in de hoop dat ik die bult weer terug naar binnen kon duwen, zat Wingman met zijn telefoon in zijn hand. De verrassing was groot toen vrijdagochtend opeens Vriendin, Oom en Vader met hun brommers voor de deur verschenen. Na de koffie zonder koek en het lachen om mijn aambei, stapten we op de tweewielers voor een rondje IJsselmeer *smiley met opengesperde ogen* blijkbaar gebeurt er meer op Wingmans telefoon dan alleen maar over veesboek struinen, want alles was een grote verrassing voor mij. Ook het gevoel in mijn kont was verrassend, de bult was door al dat drukken wat geslonken, en terwijl ik krampachtig ontspande, vloog de Afsluitdijk onder de wielen van onze wingmachines door. Rondje IJsselmeer, eigenlijk is het simpel, na de tweede brug houd je rechts aan. Niet teveel rechts, want dan kom je plotseling in een knus dorpje terecht waar we bijna klem stonden tussen een draaiorgel en kinderwagens *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* oja het is natuurlijk Koningsdag! Via slingerende weggetjes met veeroosters en een enkele doodlopende weg naar het IJsselmeer toe, reden we naar Hindeloopen voor een eerste pis-stop, daarna door naar Mirns voor een lunch met uitzicht op vliegjes die het uitzicht op het IJsselmeer wat vertroebelden. Die vliegjes, dat is nogal wat, na de lunch kwamen we ze in grote zwermen tegen, sommige zwermen leken als een tornado door de berm te vliegen, andere zwermen tergden fietsers en hardlopers die geen gesloten integraalhelm droegen. Na een rondje over het industrieterrein en een stukje tegen het verkeer in, waren we voorbij Lemmer, en daarna word de route wat saaier. Slingerend om geparkeerde auto’s heen, reden we een jong stuk Nederland in, waar de wegen efficiënt maar saai rechttoe rechtaan zijn gelegd. Mooi die gekleurde bollenvelden, maar voor motorrijders weinig eer aan te behalen. Tijd om Lelystad op te zoeken, en de dijk naar Enkhuizen op te rijden. Via de Westfrisiaweg, waar ik nog even van ‘mijn’ werk kon genieten, reden we naar de A7, waar ieder zijn eigen weg koos. Tijd om lekker op de bank te gaan zitten en bijna in slaap te vallen bij de praatprogramma’s over Formule 1.
Waarna ik probeerde om zaterdag zo lang mogelijk uit te slapen. ’s Middag had ik een afspraak met de visagiste, om bruidsmake up te oefenen. Eigenlijk wilde ik met de Kadett heen, maar na een eerste probleemloze start gooide ik de garagedeur open en nuttigde een ontbijt met uitzicht op die waanzinnige groene neus, waarna ze besloot om niet meer te willen starten *smiley die rood aanloopt* *smiley die staat te stampvoeten* en dus moest ik weer op de motor stappen. Eigenlijk moet ik het niet zeggen, maar ik denk wel eens “had ik haar maar nooit gekocht, was ik maar in die Frontera gestapt.” Hopelijk hoort ze mijn gedachten niet, want hoewel iedereen weet dat auto’s gewoon dingen zijn die niets kunnen zonder aansturing van mensen, heb ik toch sterk het vermoeden dat de Kadett wel degelijk een ziel heeft. Een nogal boze ziel, denk ik, die mij te pas en te onpas straft, maar die mij tegelijkertijd ook laat genieten op bochtige bergwegen. Misschien moet ik die weer eens opzoeken, als ze ooit nog wil starten. Maar eerst langs Vader en Moeder, waar ik mocht aanschuiven voor een snelle lunch, daarna door naar de visagiste, lekker tutten en kleurtjes uitproberen. En vervolgens weer volgas richting huis, want mijn planning was iets minder strak dan gehoopt, waardoor ik voor het mooie net iets te laat weer bij jou aan kwam. Jawel, weekendwerk, aan de Westfrisiaweg. De nieuwe kruispunten en viaducten worden stuk voor stuk aangesloten op de wegen, en dat moet vooral in het weekend gebeuren, omdat je op een doordeweekse dag een doorgaande weg niet zomaar mag afsluiten en opbreken. De collega’s van de overdag-ploeg hadden al een tijdje in de wacht gestaan, maar toen wij met 3 auto’s achter elkaar kwamen opdraven, was er weer een nieuw klusje gevonden. Wat puin afvoeren naar een ander werkvak, en daarna intern rondrijden. Tussendoor werden sper rips met krieltjes, konijnenvoer en yoghurt geserveerd *smiley die in z’n handen wrijft* het was lekker werken, ondanks dat het werk steeds knusser werd. De duisternis viel in toen de mannen van de frees meldden dat ze klaar waren, en daarmee zat ons werk erop. Tijd om weekend te gaan vieren.
Dus werd er zondag weer uitgeslapen, maar niet te lang, want het was natuurlijk weer Formule 1 dag! Het miezerde zo hard dat zelfs het konijn niet naar buiten wilde, ideaal weer dus om lekker voor de tv te zitten *smiley die in z’n handen wrijft* eerst de voorbeschouwing maar eens met de herhaling van de kwalificatie. Het circuit is door de stad Bakoe heen gedrapeerd, wat betekent dat er geen kilometers grote grindbakken en vlieg-uit-de-bocht-zones zijn, maar slechts een paar vuisten ruimte tussen de kerbstones en de muur en hier en daar een doorgaande weg die als redding kan fungeren bij het missen van een bocht. In de kwalificatie zagen we hoe Grosjean moest stoppen wegens technische problemen, terwijl Ocon op de eerste plek stond. Ocon is 1 van de coureurs die in het roze rijd voor Force India, en hoewel het meestal Steigerende Paarden, Zilveren Pijlen en Rode Stieren zijn op de eerste 6 plaatsen, bracht hij nu een andere kleur in het bovenste rijtje links in beeld. Nadat de vlag voor de derde keer viel, was er weinig verrassends meer te zien. Paarden, Stieren en Pijlen die de voorste 3 startrijen bezetten, gevolgd door de Roze India’s en de wybertjes van Renault *smiley die in z’n handen wrijft* nog een praatprogramma en 12 reclameblokken, en dan begint de race. Vettel start vanaf pole position en blijft voorop rijden, met daarachter de Zilveren Pijlen, de Rode Stieren, Raikkonen met dat andere Steigerende Paard en de rest van het veld. Duwen trekken in de eerste bochten van het knusse circuit zorgen ervoor dat er een Force India en een Williams uitvallen, daardoor komt er een Mercedes bij op de baan. Achter de safety car blijft de volgorde ongewijzigd tot ronde 6, waarna de jongens weer worden losgelaten. Vettel loopt uit op de Zilveren Pijlen, terwijl Verstappen en Ricciardo moeite hebben om hun Rode Stieren op het rechte stuk op tempo te krijgen, en voorbij worden gegaan door de Renaults. Wat niet lang duurt, want Hulkenberg pakt een bocht slordig en elimineert zichzelf. De strijd voor plek 4 gaat tussen Verstappen en Ricciardo, en dat gaat hard tegen hard. Bij de meeste teams is er een duidelijke afspraak tussen rijder 1 en rijder 2, maar bij Red Bull staan de jongens op gelijke hoogte en mogen ze ook met elkaar stoeien. Uiteindelijk word het toch een keer tijd voor de pitstops waardoor Bottas op kop komt te liggen en lang buiten blijft, voor Vettel en Hamilton. Het gat met de Rode Stieren groeit en slinkt door problemen met het opladen van het KERS-systeem, maar toch moeten de mannen naar binnen voor vers rubber. Ricciardo gaat als eerste, komt na Verstappen weer op de baan en het is ongeloveloos, maar hij doet een kopstaartje met Max. Door het hele land galmde een harde “NEEE!!” toen beide auto’s rechtdoor schoven en de coureurs hun stuurtjes losklikten. Bottas maakte handig gebruik van de situatie om een pitstop te doen zonder een plek te verliezen. Grosjean zat er ondertussen ook goed bij met zijn Haas, maar had moeite om de banden op temperatuur te houden en zette zijn auto in de vangrail. Met nog 3 ronden te gaan en 16 auto’s op de baan, dook de safety car weer de pits in. Vettel lag tweede, deed een aanval op Bottas maar blokkeerde en viel terug naar 4, nog achter Hamilton en Raikkonen. Het leek erop dat Bottas, na al die net-niet-pole posities, nu eindelijk weer eens een podium kon pakken. Tot hij op het rechte stuk wat vuil oppikte en een band lek reed. Bottas viel uit, Hamilton nam de leiding over en Perez zette zijn roze auto voor Vettel, waarmee hij op de laagste trede van het ereschavot eindigde. Het kantoor van Red Bull stond te schudden op de parking, terwijl we keken naar de prijsuitreiking *smiley die zich nog eens uitrekt* zo en dan nu de nabeschouwing kijken, benieuwd wat de experts allemaal te vertellen hebben.
