Beste Babette, zere billetjes maar de vingers doen het nog (deel 3)


Beste Babette, na dat hectische weekend mochten we maandag gewoon weer aan de gang voor de baas. Eerst carpoolde ik weer naar Amsterdam met de collega’s, waar jij al stond te wachten met een volle regenmeter *smiley die achter z’n oor krabt* de trechterbaas had gevraagd of jij een weekendje onder de lekkende trechter wilde staan, zodat we maandag geen last zouden hebben van stalagmieten met druipzand. Goed idee, en nu wisten we meteen dat jouw bak waterdicht was, want de lekkende trechter en wat regenwater hadden jouw bak tot aan de rand aan toe gevuld. Het water hebben we terug gegeven aan de natuur, het zand netjes bij het andere zand gekiept, en daarna konden we in het rijtje aansluiten om ontzilt zeezand te laden voor de klus in Amstelveen. Een bekend ritje inmiddels, helemaal niet erg om als hekkensluiter achter de boel aan te hobbelen. Op de radio werd er wat gepraat over het weer, niet alleen voor de rest van de dag maar ook wat er de komende dagen in de voorspelling zit. Voor de nacht werd hier en daar vorst aan de grond voorspeld *smiley met opengesperde ogen* een week terug braken we nog een warmterecord, nu moeten we straten alweer voorbereiden voor Koning Winter? Wat kan het toch ook hard gaan in dat Nederlandse klimaat. Was het vroeger allemaal nog ‘mwah, niet te gek hoor’ een beetje warm, een beetje regen, een beetje vorst, soms een beetje sneeuw, de laatste jaren lijken er wel wat extremen tussen te zitten. Niet 2 daagjes absurd warm, maar wekenlange droogte en temperaturen die de 20 graden ver onstijgen. Gaat het regenen, dan zitten we meteen in een moesson met ondergelopen kelders en auto’s die door de straten dobberen. Is de warme periode voorbij, dan duikt het kwik in een week tijd met 20 graden omlaag. Dat het klimaat veranderd was al bekend, dat het weer in Nederland ook wat extremer word, volledig te begrijpen. Maar als het in dit tempo door blijft veranderen, dan ga ik straks overzomeren in een land dat wat dichter bij de Noordpool ligt. Om ’s winters weer terug te komen voor het strooiseizoen. Het is te hopen dat die nachtvorst niet te hardnekkig word, want de vlootschouw hebben we nog niet gehad.

Dinsdag weer het bekende rondje van Amsterdam naar Amstelveen. Op de radio werden in willekeurige volgorde wat nieuwsberichten opgelezen, die volgens mij meer met elkaar te maken hadden dan de lezers zelf doorhadden. Een voetbalclub in Zwammerdam ziet zijn ledenaantal zo drastisch slinken door de vergrijzing, dat ze mensen aansporen om kindjes te krijgen. Over kindjes maken word al genoeg verteld tijdens een derde helft, het word nu tijd om het niveau van 100 kindjes in het dorp, terug te brengen naar de 260 die een paar jaar geleden nog was. Om mensen aan te sporen tot zwangerschap hebben ze rompertjes met de clubnaam laten bedrukken. Zwammerdam *smiley die aan z’n kin krabt* ik dacht dat het een fictieve plaats was, blijkbaar dus niet. Maar goed, toen volgde er een bericht dat regels in de kinderopvang gaan veranderen. Een medewerker let dan niet op 4 maar op 3 kinderen, dus moeten er medewerkers bij komen. Volgens een snelle doorberekening moeten ouders met 2 kinderen, die ook gewoon willen blijven werken, rekenen op een prijsstijging van 900,- euro. Het loopt weer tegen het einde van het jaar (over 3 maanden) en de eerste zorgverzekeraar heeft het tarief alweer bekend gemaakt. Geen prijsstijging van een tientje, zoals vlak voor de troonrede werd verteld, maar slechts 4,50. Dat is slechts 54,- euro per jaar. Per persoon. Ervan uitgaande dat je geen extra pakketten er nog bij hebt verzekerd enzo. Iets wat daar totaal niks mee te maken lijkt te hebben, was het bericht dat door het veranderen van de leasetarieven voor auto’s van de zaak er wel minder CO2 was uitgestoten, alleen niet zoveel minder als was gehoopt. Er zijn mensen met electrische auto’s gaan rijden, maar ook steeg het aantal grote(re) motoren en diesels weer een beetje. Je kunt al raden wat er nu gaat gebeuren: regels voor leaseauto’s gaan weer veranderen *smiley die in z’n handen klapt* en dat kan eigenlijk maar 1 ding betekenen: een auto van de zaak word nog wat duurder. Kortom, woon je in Zwammerdam, twijfel je over kinderen, heb je ondertussen een zorgverzekering en een auto van de zaak? Laat het dan eerst even doorrekenen of je dit wel echt wilt. Ondertussen reden wij lichtelijk gespannen terug naar de Vlothaven, bij het voorlaatste vrachtje begon het tanklampje te branden in Amstelveen. Geen reden tot paniek bleek toen, want er ging slechts 284 liter in. De timing was wel perfect, want terwijl ik een rondje om jou heen liep, stuurde de planner een bericht dat we NU moesten laden voor Wieringerwerf. Amstelveen mochten we vergeten. En dus toerden we die middag nog even richting het noorden, om na wat gezoek een kraan te vinden achter een schuur waar we konden kiepen.

Woensdag, het zal je niet geheel verbazen, hoefden we niet naar Amstelveen. De planner had een ritje van Hoorn naar Hoorn. Laden bij de trechter, via het Circuit van Hoorn richting de A7, net daarvoor linksaf, tussen de volkstuintjes en een boerderijtje door een knusse woonwijk in en dan een kilometer achteruit door de zandbaan banjeren naar de shovel toe *smiley die in z’n handen wrijft* heerlijk ritje! Jij keek je ogen uit, maar voor mij is het een redelijk bekend traject, dat Circuit. De verkeerslichten zijn na het begin van het werk aan de Westfrisiaweg anders afgesteld, zodat er geen Groene Golf meer in zit, en de medeweggebruikers zagen vooral dat wij in de weg reden, niet dat we bezig waren om de doorstroming op lange tijd juist te verbeteren. Ook nu weer was er iemand die net voor het spoorviaduct nog wel even voor ons kon invoegen. Het gaat daar al jarenlang van 2 naar 1 rijstrook, maar sommige mensen lijken er compleet door verrast te worden. Ondanks dat we geladen waren, moesten we toch een beetje van het gas af, omdat de auto’s voor ons nog rustiger doortrokken naar de 70 dan dat wij doen. Een zwarte Peugeot 307 CC wilde invoegen in de amper 5 meter die er tussen jouw bullbar en de zwarte Mercedes C klasse station nog over was. Eigenlijk was die Merc ons al aan het snijden, maar als chauffeur zijnde moet je anderen soms de ruimte gunnen en foutjes door de vingers zien. Vanuit de Peugeot werd er luid getuterd om duidelijk te maken dat ook de bestuurster zag dat er te kort ruimte was. Na het viaduct, waar het verkeer over 2 rijstroken kon uitwaaieren, werd er nogmaals getuterd en met een opgestoken vinger uit het raam gezwaaid om ons te bedanken voor de oplettendheid *smiley die een bordje SARCASME omhoog houd* de vorige keer dat dit gebeurde, op precies dezelfde plek, met ook een 307 CC (al was die grijs, in mijn herinnering), werd ik een half jaar later gebeld door een agent. Omdat de bestuurder toentertijd pas na maanden bedacht om er toch melding van te maken *smiley die met z’n ogen rolt* of je gebruikt die energie om je voortaan op de fiets te verplaatsen, dat is beter voor iedereen. Gelukkig werd ook nog wat interessants op de radio verteld, om mij een beetje af te leiden. Nu er is besloten dat de zomer-wintertijd afgeschaft gaat worden, is er paniek ontstaan in grensgebieden. Met de Benelux zijn we het eens dat we dezelfde tijd aanhouden, maar hoe zit dat met Duitsland? Er zijn veel meer dorpjes langs de grens met Duitsland, dan langs de grens met België. Wat als Duitsland de andere tijd aanhoud? Dat mensen te maken hebben met verschillende tijdzones wanneer ze hun kinderen naar school brengen en naar het werk gaan? Het leek mij juist goed, om de filedrukte daar een beetje te spreiden. En dan mensen absurd vroeg op moeten? Ach er zijn hele beroepsgroepen waarbij om 4 uur in de nacht de wekker gaat. Die gaan in het donker van huis, en komen pas weer thuis als het opnieuw donker is geworden. Die gaan zomers in de volle zonneschijn op bed, terwijl de buren nog een biertje opentrekken en een lap vlees op de barbecue gooien. Met die beroepsgroepen word nu ook weinig rekening gehouden, waarom zouden we dan rekening moeten houden met die paar mensen die toevallig ergens bij de grens wonen en er net overheen werken? Wie juist wel meer rekening met mensen gaat houden, is KPN. Ze zijn een proef begonnen waarbij de medewerkers thuis op tv reclames krijgen voorgeschoteld die op hun profiel zijn afgestemd. Op veesboek is dat al normaal. Dat je een website bezoekt van een autodealer, en je krijgt gesponsorde berichten van een bepaald automerk op je tijdlijn. Zoek iets over een bruiloft, en er verschijnen locaties, fotografen, bandjes en weddingplanners in je beeld. Koop een kadootje voor een pasgeboren neefje of nichtje onlijn, en ja hoor, de billendoekjes en loopwagentjes schuiven zo je tijdlijn binnen. In Amerika is zoiets al eens fout gegaan. Daar kwam een woeste vader naar een supermarkt toe om te vragen hoe ze er in godesnaam bij kwamen om zijn dochter van (ik dacht iets van) 16 kortingsbonnen toe te sturen voor babymelk en luiers. De persoonlijke aanbiedingen worden daar geregeld met algoritmes, en als je om wat voor reden dan ook grote handdoeken koopt, gevolgd door geurloze zeep, dan ‘weet’ het algoritme dat je zwanger bent en gaat het vervolgens aanbiedingen sturen voor andere baby-artikelen. Wil je geen persoonlijke reclame op tv, of wil je het systeem vukken, kijk dan regelmatig op websites waarvan je niks nodig hebt, zo houd je het aanbod een beetje divers. Of de dochter van de boze meneer ook daadwerkelijk zwanger was, vertelde het verhaal trouwens niet.

Donderdag mochten we ons melden ergens in een werkvak langs de Westfrisiaweg. Zei ik vorige keer nog heel mans dat het allemaal gesneden koek is, nu was de weg plotseling weer omgelegd en vond ik mezelf terug bij een tankstation waar ik geen andere uitkomst zag dan de uitvoerder te bellen. De kraan waar we moesten laden was gelukkig dichtbij, en we konden rustig aan beginnen. Met een boekie op het stuur wachtten we tot er wat meer duidelijk was, reden ons ritje via een omweg omdat niet alle werkvakken meer op elkaar aansluiten, en gingen weer even in een wachtende positie. Heerlijk rustig, eindelijk weer eens met het boekie op het stuur *smiley die zich uitrekt* dat is een tijd geleden. De sfeer in de keet en op de 27 MC was nog als vanouds. Het werken op dit project was net als trouwen: er is vanalles veranderd, maar eigenlijk is er niks veranderd.

Vrijdag mochten we er weer heen. Omdat het nogal een omweggetje is om bij de keet te komen waar de uitvoerder ’s ochtends iedereen instrueert, reden we meteen maar naar de plek waar we gisteren gestopt waren. Wederom kwam het boekie regelmatig op het stuur. De sfeer op het bakkie werd zo richting het weekend steeds gezelliger. Er werd zelfs een poging gedaan om moppen te vertellen. Iemand vroeg wat het verschil was tussen een tampon en een theezakje. Een andere reageerde dat daar geen verschil in zit *smiley die achter z’n oor krabt* dan weet ik wel waar ik niet bij in de keet ga zitten. In de keet waar we wel gingen zitten, viel ik met mijn neus in de knoflooksaus. Er werden snacks gebakken, verse rupsplaten met een scheutje saus erover, wat een verwennerij! We toerden nog wat van werkvak naar werkvak, het was een rustig maar ook rommelig dagje. Thuis werd het nog veel rommeliger. Tijdens het wachten kon ik mooi even de agenda’s synchroniseren. Voor de beeldvorming: er zit een agenda in mijn telefoon, er zit een dikke papieren agenda in mijn tas, en in de keuken hangen 12 A4’tjes aan het keukenkastje, als een soort van ‘gemeenschappelijke’ agenda. Vorige week had ik bij de schoonheidsspecialiste een volgende afspraak gemaakt. Volgens mijn agenda zouden we die dag met alle collega’s in de zaal moeten zitten voor een chauffeursvergadering *smiley die op het stuur trommelt* afspraak verzetten dan maar. Dan kon zij niet, dan kon ik niet, we zaten inmiddels al in december. Afspraak gemaakt en opgeschreven. Kom ik thuis *smiley die met z’n ogen rolt* zie ik daar al een andere afspraak op de kalender staan *smiley die rood aanloopt* de afspraak met de schoonheidsspecialiste dus weer verzet, vloekend op de knietjes voor de keukenkast gezeten om de tas-agenda en telefoon-agenda af te stemmen op de andere agenda. Terwijl Wingman zenuwachtig op de bank zat te wachten op de bestelde pizza, omdat hij die avond met vrienden had afgesproken. Wat ik niet wist (of was vergeten) omdat het ook niet op de gezamenlijke agenda stond. Vreselijk. Voortaan dus alles meteen noteren in drievoud. Het lijkt haast wel een kantoor bij ons thuis.

Zaterdag was het weer een echt huis. Uitslapen tot diep in de ochtend, dan snel in de auto om als ontbijt bij Moeder te gaan lunchen. Een grote pan met nassie stond op tafel, de Nichtjes, Vader, Moeder, Oom en wij zaten er omheen. Lekker babbelen over prikkieprakkie, de koeien, hoe het op het werk was, je kent het wel. De mannen gingen daarna weer buiten spelen, de meiden bleven binnen spelen. Het poppenhuis schoonmaken en opruimen, melkdoeken opvouwen en poppetjes maken van kastanjes. Na de koffie en koekjes-zonder-pinda was het tijd om op te stappen. We zouden de Kadett weer mee naar huis nemen, helaas liet zij met een lekkend brandstoffilter weten dat ze liever in de garage naast Moeders auto bleef staan *smiley die diep zucht* alweer het brandstoffilter. Een paar jaar geleden lag er nog een monteur onder de auto om het filter te vervangen zodat we op vakantie konden. Wingman is er nog eens onder gekropen om het te vervangen, en nu is het filter dus weer gescheurd. Om nu te zeggen dat het filter de kolkende massa van brandstof niet aan aankan *smiley die achter z’n oor krabt* ik heb wel een sportieve rijstijl, maar niet zo absurd bruut, volgens mij. Misschien dat het filter de trillingen niet aankan, omdat het aan een auto hangt die bijna stuiterend over het asfalt danst? Komt erop neer: ze blijft nog even de vakantiegarage staan. Om de pijn te verzachten gaf Vader ons een zak zaagsel mee, zodat we thuis het konijnenhok van Caviosaurus Reks en Hermanus Giganticus de eerste Van Fluffenstein weer eens konden verschonen. Nog even een biertje scoren op de verjaardag van Buurmeisje, en de zaterdag was alweer voorbij.

Zondag was het thema ‘rijden’, Wingman stapte op zijn stalen ros voor een rondje Noord Holland, ik reed naar de manege in Egmond om met een harig ros een rondje door de duinen te toeren. Samen met 3 Vriendinnen begonnen we met borstelen en opzadelen. Opstijgen met een krukje, en daarna als een houten klaas richting het groene gebied tussen Egmond en Castricum. De rit begon ontstuimig, geen wilde paarden die door de groep heen draafden maar bokkende stalmaatjes die wel naast elkaar konden staan maar niet achter elkaar aan konden draven zonder te bokken. Na een wisseling van de volgorde ging het al wat beter, en genoten we van het rustgevende landschap, de Schotse Hooglanders en wilde paarden die netjes op afstand bleven. Met blaren op de handen en gevoelige billen kwamen we terug bij de manege, nog even een bakkie doen en weer op huis aan. De ene met het goede voornemen om weer op les te gaan, de ander met het goede voornemen om volgend jaar weer eens een ritje te gaan maken. Met handschoenen. En op een rustiger paard. Ja en dan zit ik nu alweer thuis. Wingman is ook terug van zijn rondje, kunnen we mooi de herhaling van de Formule 1 race in Rusland gaan bekijken. Max Verstappen start op zijn verjaardag op de laatste plaats vanwege wat nieuwe technische onderdelen, dat kan nog wel eens leuk worden *smiley die in z’n handen wrijft* tijd om de knoop van de strakke rijbroek los te maken en lekker op de bank te gaan hangen. Racen, scharrelende boeren, douchen en op bed *smiley die in het stro duikt* fijne avond allemaal en tot volgende week!

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *