Beste Babette, het rondje toeren met de motor liep vorige week iets anders. Net voor we op zouden stappen, belde Vriendin op. Vriend was inmiddels terug uit het ziekenhuis, het zou fijn zijn als we op visite zouden komen. Iets wat ik verstond als “kom nu langs als je hem nog levend wil zien”. De brommers werden in het boetje gezet, we pikten nog een andere Vriend op onderweg en toerden weer naar het zuiden. Een jolige roadtrip met een zwart randje *smiley met opengesperde ogen* maar het viel alles mee. Vriend zag er beter uit dan vorige week in het ziekenhuis, wat ook zou kunnen omdat iedereen er thuis beter uit ziet dan in een ziekenhuis. De laatste sacramenten konden in de kast blijven staan, Vriend en Vriendin vonden het fijn dat we langs kwamen, afscheid nemen deden we niet, daar is het nog veel te vroeg voor.
Gelukkig was er maandag weer wat afleiding in de vorm van werk. We mochten net als vorige week grond laden bij het datacentrum op Agriport en dat kiepen op de crossbaan onder aan de dijk tussen Winkel en Aartswoud. Iedereen die niet bekend is in die omgeving, vraagt zich nu waarschijnlijk af of ik die plaatsnamen soms verzin, maar ze bestaan echt. Op de radio werd verteld dat het aantal verdrinkingen vorig jaar flink is gestegen. Tegelijkertijd was er een waarschuwing voor natuurschade door de aanhoudende droogte *smiley die achter z’n oor krabt* als alle poeltjes, beekjes en meertjes droog komen te staan, dan is het wel lastig verdrinken, maar zo droog is het dus nog net niet. Op de radio werden even een paar concrete tips gegeven om thuis toe te passen, aangezien er ook weer een aantal warme en droge dagen werden voorspeld. Zo kun je straatwerk vervangen door gras en verschillende soorten planten en bloemen in je tuin zetten. Onder een boom met duizenden kleine parasolletjes, met de tuinstoel of het ligbed op het gras, is het een aantal graden koeler dan wanneer je op een stenen terras onder een dunne, enkellaags parasol zit. De verschillende planten, struiken, bloemen, gras en tuinkruiden zorgen er ook voor dat de grond steviger is en een soort spons word wanneer het dan wel een keer hard gaat regenen. In een doorwortelde grond word namelijk beter water opgeslagen dan onder een stuk bestrating *smiley die aan z’n kin krabt* dat we bezig zijn met Project Konijnenren komt dus eigenlijk wel goed uit voor het milieu. En als Project Garage is afgerond kan ik helemaal losgaan met bloemenborders en struikgewas dat dan weer net zo uit de klauwen kan lopen als de vlinderjungle in de voortuin. Het meest opvallende nieuws kwam uit de internationale zakenbisnis. AB InBev, eigenaar van diverse biermerken, wil het Amerikaanse Budweiser nu ook in Europa gaan leveren. Omdat grote merken er wel iets van vinden als hun naam zomaar word gebruikt, gaan ze het merk hier ‘Bud’ noemen *smiley die op het stuur trommelt* *smiley die met grote blauwe ogen om zich heen kijkt* hoe zal een bierdopje dan gaan heten? Een Budplug?
Aan het einde van de dag hoefden we de bak niet schoon te maken, want ook dinsdag mochten we weer grond heen en weer slepen. Letterlijk, want inmiddels bleef er al aardig in de hoeken en randen plakken. Eigenlijk was alleen in het midden van de bak nog een stukje stalen vloer te zien. Geheel volgens de voorspellingen begon de temperatuur verder op te lopen, dus het schoonspitten probeerde ik zo lang mogelijk uit te stellen. Op het nieuws werd verteld over de jongeren, dat die steeds vaker melatonine nodig hebben om in slaap te vallen. Het is een stofje dat je lichaam zelf aanmaakt en waardoor je zo tegen het einde van de dag wat slaperiger word, maar het is ook een stofje dat je in pilvorm zonder voorschrijven van de dokter kunt kopen, om zo je lichaam een beetje te foppen wanneer je problemen hebt om in slaap te vallen. Er word nu gewaarschuwd dat als je die pillen niet goed gebruikt, het juist tegen gaat werken en je nog slechter gaat slapen. Natuurlijk zijn er een paar mensen die er baat bij hebben, maar ik vraag me bij zo’n bericht dan ook af of de ouders niet eens wat meer en vooral consequenter moeten optreden. Geen koffie en energiedrankjes na 4 uur ’s middags, het laatste uur voor het slapen gaan geen blauwe schermen zoals telefoon, tablet of computer meer in het gezicht, al die simpele tips die nu vaak ook al worden gegeven. Tuurlijk is dat heel moeilijk om te handhaven, ik was ook zo’n avondmens die tot diep in de nacht stiekem nog lag te lezen. ’s Ochtends kon ik m’n bed niet uit komen, maar ’s avonds duurde het gek genoeg heel lang voordat ik in slaap wilde vallen. Nu schijnt het dat tijdens de pubertijd jongeren ook (bijna) allemaal een avondmens worden, een enkele school en een paar leraren zijn daar al op aangepast en geven voor 10 uur ’s ochtends geen les. Had mij heerlijk geleken. Zeker nu met deze warmte. De slaapkamer is tot diep in de nacht nog warm en benauwd, dat nodigt niet echt uit tot lekker slapen. Het streven is om 9 uurtjes voordat de wekker gaat naar boven te gaan. Douchen, afschminken, crème smeren, halfuurtje lezen en daarna 8 uur kunnen slapen voordat je er weer uit moet, heel politiek correct. Helaas lukt dat minder vaak dan eigenlijk de bedoeling is. Sinds vandaag is ook een hitteplan in werking getreden. Prorail mag dan blauwe zwaailampen voeren wanneer de monteurs onderweg zijn naar een stilgevallen trein, auto’s die met pech langs de weg staan worden sneller weggesleept en veetransport word nog strenger gecontroleerd op voldoende drinkwater en dergelijke, maar mogen bij file ook via de vluchtstrook doorrijden om te voorkomen dat het vlees achterin al gaar is voordat het bij de slager aankomt. De RIVM gaf als tip om gedurende de dag goed te blijven drinken en vooral rustig aan te doen *smiley die achter z’n oor krabt* tenzij je dus bij Prorail, op een sleepauto of als veetransportkeurder werkt, dan moet je nog een stapje harder doen dan normaal. Kunnen we daar niet eens doorstuurberichten over maken op veesboek?
Woensdag had Wingman een paar boodschappen voor me bedacht. Uitslapen lukte niet erg met de warmte, en slechts met moeite kon ik mezelf ertoe bewegen om aan de gang te gaan. Wat een bloedverziekende hitte hing er in rond en helaas ook in het huis. Dit is toch geen weer voor een blanke?!
Donderdag was ik in alle vroegte al in de tuin aan het werk. Met een oud hoeslaken en wat roestige spijkers die zonder duidelijke reden al jarenlang uit de bijkeukenmuur steken, maakte ik een zonnescherm voor Herman. De bijkeuken staat gedurende het hele warme deel van de dag vol in de zon en Wingman vertelde laatst dat konijnen niet kunnen zweten, als ze te warm worden dan vallen ze gewoon dood neer *smiley die wit wegtrekt* waarom vertelt hij zulke dingen? Dan kan ik toch nooit meer rustig in de warmte zitten zonder me zorgen te maken over Herman? Maar goed, ik had alle mogelijke voorbereidingen getroffen (behalve dan een koelelement in een handdoek wikkelen en dat in zijn hok leggen, zodat hij er koeltjes tegenaan kon liggen, want die tip kreeg ik later pas) dus konden we weer aansluiten in de grondrace van Microsoft naar Winkel. Stipt 7:05 sloten we aan in de rij die op de weg stond. Eigenlijk is de regel zo dat er geen auto’s op de weg stil mogen staan vanwege de veiligheid en bladiebla, nu stonden we samen met 8 andere vrachtwagens, waaronder een paar lengte-breedte-transportjes, alle 3 de wegen die daar samen kwamen te blokkeren. Zodoende begon de dag weer met een boekie op het stuur. Eenmaal binnen de poort konden we verder met lezen, stipt 7:28 gooide de kraanmachinist de eerste bak plakgrond in de rugzak. De rest van de dag was makkelijk samen te vatten: ruk. Het was warm, ik had een stijve nek van de combinatie van airco en open ramen. Na het wachten/laden, waarbij de motor uit staat, duurt het een paar minuten voordat er weer koude lucht uit de roosters komt, dus probeer ik de airco te helpen door de ramen even open te laten staan, kan het lekker doorwaaien. Daardoor reed ik nu wel als een volleerde Poolse trucker met een handdoek om m’n nek vanwege de stijvigheid. Zonder uitzondering had iedereen slecht geslapen en/of was een beetje prikkelbaar. Zeg maar de slechtste dag om alle radiozenders te laten storen *smiley die aan het stuur knaagt* toch gebeurde dat ook nog die dag! Vreselijk! Dit is wel het allerduidelijkste teken dat we iets aan die klimaatverandering moeten doen. Het is blafheet, ’s nachts komt het kwik niet eens onder de 20 graden, en dan zorgt die hitte er ook nog eens voor dat er een storing in de atmosfeer zit waardoor we op de Nederlandse zender af en toe een plukje Frans er doorheen horen. Dat is toch erg? Dat kan toch niet? Zo kunnen we toch niet doorgaan? Als toegift na zo’n dag kwam de planner met het bericht dat het grond rijden klaar was, dus de bak mocht schoon *smiley die een AED-apparaat op zichzelf aansluit* gelukkig was de fijne snaak op de kraan wel bereid om even met zijn bak over jouw rug te krabben, wat al 6 kuub scheelde. De laatste kuub, vastgekleefd in hoeken en randjes, mocht ik er zelf met de zweetlepel uitharken. Met een rode kop kwam ik op de zaak aan, waar ze gelukkig ijsjes hadden verstopt in de vriezer om wat af te kunnen koelen.
Vrijdag leek het op de zaak wel een parkeerplaats langs de A4. Stevige, harige, witte mannenkuiten, gestoken in felgekleurde slippers, drentelden om 3 Iveco’s heen die klaar stonden om af te reizen naar Truckstar Festival, waar ze samen met andere Iveco’s en hun chauffeurs de komst van de nieuwe Iveco-die-lijkt-op-een-Scania-die-lijkt-op-een-Daf te vieren. Op een typische Oostblokmanier werd er nog even een koelbox met een spanband achter de cabine gebonden en de mannen (en 1 vrouw) konden op pad. Terwijl ik eindelijk weer eens ongegeneerd in een korte broek kon lopen, werd op de radio verteld dat we nu officieel in een hittegolf zaten en dat we een tropische nacht achter de rug hadden. Wat ik echter interessanter vond, was het bericht dat we tegen een afvalcrisis aan zitten. Er heerst totale paniek in de sector, want er is bijna geen opslagruimte meer waardoor er binnenkort geen afval meer opgehaald word. Laatst werd ook al verteld dat bij de AEB, het Amsterdamse Energie Bedrijf, of Afval Energie Bedrijf, of Automatic Emergency Braking, er 4 van de 6 lopende banden stil zijn gelegd vanwege de veiligheid. Door achterstallig onderhoud kunnen 4 van de 6 verwerkingslijnen en verbrandingsovens niet werken, wat me nogal slordig lijkt, want zo oud is dat complex nog niet. Aangezien de gemeente Amsterdam ook nog eens de enige aandeelhouder is, en er nog een paar miljoen open staan op de rekening, zou dit verhaal nog wel eens een financieel staartje kunnen krijgen voor de inwoners. Tot die tijd zou het mooi zijn als ze een beetje werk maken van dat onderhoud en het weer opstarten van de hele zaak, want zeker met deze temperaturen moet ik er niet aan denken dat al het afval langs de kant van de weg ligt te stinken *smiley die staat te kokhalzen* alsof we een derdewereldland zijn. Al vrij snel kwam er wel enige nuance, want het gaat vooral om bedrijfsafval dat niet meer opgehaald gaat worden. Ook word de import van buitenlands afval danig beperkt zodat de opslagterreinen niet overvol raken *smiley die z’n pet op eet* buitenlands afval? Geïmporteerd? Hebben ze in België en Duitsland dan geen afvalverwerkingsbedrijven? Kunnen ze daar geen GFT, papier en plastic scheiden en het lekker zelf recyclen? Lopen wij dan zover voorop of is er nog niemand geweest die het aan heeft gedurfd om buiten Nederland zo’n bedrijf op te zetten?
Veel tijd had ik niet om erover na te denken. Na 6 vrachten zand was de werkdag al voor de tweede schaft ten einde. Meestal vergaat de wereld net voor de bouwvak en zijn we tot laat bezig om nog zoveel mogelijk aannemers en hoveniers van materiaal te voorzien, nu had ik alle tijd om jouw kleppen te smeren, naar huis te gaan, voor de tv te lunchen, te douchen, te schminken en in een frisse outfit terug te keren naar de zaak voor een gezellige bouwvakborrel. Even over 4 ging de tap open en stonden we in een warme bries in de garage. Een collega had een zwembad gemaakt, een andere collega had een Amerikaanse foodtruck geregeld, het was een groot feest. De lucht koelde langzaam af en de groep feestvierders slonk tot een klein gezelschap dat uitwaaierde naar huis, naar het bed in de vrachtwagen of naar de kroeg voor een laatste afzakkertje. Zo kwam het dat ook ik nog even aanschoof op een schemerduister terras voor een laatste borrel en een laatste babbel.
Zaterdag brak. Theoretisch gezien had ik me de hele dag kunnen vermaken met klussen in en om het huis, de praktijk was dat ik een groot gedeelte van de dag op de bank voor de tv doorbracht.
Zondag kon ik bij Vader en Oom aansluiten, poging 2 voor het rondje toeren. De rit begon warm en gedrieën daalden we af naar het zuiden. Hoewel we dichter bij de evenaar kwamen, werd het daar duidelijk frisser. Sterker nog, we hadden zelfs een regenbui onderweg. Bij Zusje en Zwager deden we een bakkie, met zelfgemaakte koekjes, en stapten daarna opgefrist weer op om een rondje door de Botlekregio te toeren. Via oneindige industrieterreinen, het bouwterrein van de Blankenbergtunnel, een paar geforceerde natuurparkjes, een uitkijktoren van waaruit we veel olie-opslagtorens konden zien en een paar enorme sluisdeuren die storm en hoog water buiten de deur moeten houden, kwamen we bij een strandtent aan voor een late lunch. Daarna toerden we weer richting het noorden. Eerst nog een tijdje door een grote stad, langs ghetto’s, kantoorwijken en oude landhuizen. In een uur tijd hebben we welgeteld 1 flat met een mooie gevel gezien. Daarna de snelweg op en met een iets hoger tempo huiswaarts. Onderweg zwaaide de een na de ander af, en zo kwam ik het dat ik even voor 6 uur achter de computer kroop. Nog snel een stukje typen en dan wachten tot Wingman terug is uit Assen vandaan.
Voor degene die zich afvraagt waarom ik niet met hem mee ben gegaan: hij wou ook eens een leuk weekend hebben.
Voor degene die zich afvraagt hoe Verstappen heeft gereden op Hockenheim: de race heb ik nog niet gezien, maar het schijnt spectaculair geweest te zijn.
Voor degene die de race wel heeft gezien: niks zeggen! Ik ga straks zelf kijken!
: drinken we straks bier met een Budplug?){kind=link}