Mijn auto-autobiografie

Misschien leuk om eens op een rijtje te zetten welke auto’s ik allemaal heb gehad tot nu toe.

In december 2006 haalde ik mijn rijbewijs. Nog voor ik mijn papiertje binnen had, kocht ik mijn eerste auto, een Citroën Visa met tweecilinder 652cc luchtgekoelde boxermotor uit oktober 1988, de laatste maand van de productie. Achter de zeedijk een proefrit gemaakt en een paar dagen later met de fiets opgehaald. Sommige mensen denken dat ik een Citrofiel ben omdat mijn eerste auto een Citroën was. Dat is niet helemaal correct. Het is een leuk merk, maar ik ben niet merkjesgeil. De reden dat ik deze auto kocht? Ik ging op alfabet marktplaats af, en er waren geen Alfa Romeo’s en BMW’s binnen fietsafstand. Ik noemde de auto ‘Barely legal’, ze was net 18 geworden toen ik haar kocht, en viel eigenlijk van ellende uit elkaar. De bestuurdersdeur viel er uit als je hem open deed, dus ik stapte altijd door het raam of de bijrijdersdeur in en uit.

In maart 2007 kocht ik een donorauto, vrijwel identiek, waarbij ik de motor en koppeling samen met twee vrienden (Elmer en Emiel) verving. Daar kwam ik er ook achter dat ik wel kán sleutelen, maar dat ik er geen plezier aan beleef.

Na het vervangen van het blok paste de voorbumper niet meer helemaal lekker. Lang leve duct tape.

Toen mijn ex me uit huis zette kwam de grote binnenruimte goed van pas.

Dijk van een auto.

Samen met Elmer en zijn BX naar Citromobiel gegaan dat jaar. Veel lol gehad met het lijstje achter het raam, de mix tussen waarheid en klinklare onzin verwarde veel mensen.




Femke Jongstra maakte en bewerkte deze foto, genomen bij de motorelfstedentocht met haar broer Jelmer op de bijrijdersstoel.

Met Astrid.

Op al mijn auto’s komt steevast een Ringsticker, al vanaf nummer één.

Met een luchtgekoeld blok vond ik dat een Tatra sticker ook wel mocht.

APK werd m niet, voor de laatste rit met de Visa club, die ik samen met Tamar reed, de auto nog flink uitgedost.


De opvolger, en dus mijn derde auto, werd wéér een Visa, gekocht van een leraar in Leeuwarden. Dit keer met een twee keer zo grote motor, maar liefst een 1,1 liter. Niet luchtgekoeld, ik miste die charme wel. Uit 1986 en met maar weinig kilometers op de teller. Deze auto luisterde (niet) naar de naam ‘Maroushka’.


Op 7 januari 2008 reed ik Maroushka total loss. Een kwaal van de Visa was dat de remmen het soms niet deden. Geen probleem, dan trok je aan de handrem. Daar was ik deze ochtend, terwijl ik ziek en in de regen in de auto onderweg naar werk was, helaas te laat mee, waarop ik achter op twee auto’s reed die vlak voor mijn neus ook al op elkaar botsten.

Met die auto toch nog rijdend thuis gekomen. Zodat er op de oprit een stuk schuur van de buren op kon waaien.

16 januari 2008, mijn ouders vonden dat ik maar eens een fatsoenlijke auto moest kopen en nemen me mee naar een autosloper in Veenwouden, waar een Daewoo Matiz staat. Helaas voor hen staat er naast die Matiz een Rover 214, de luxe uitvoering van de Honda Concerto, die gaat mee naar huis. Deze krijgt als koosnaam gRover, groene Rover. Wagenparknummer 4.


Voor de Motorelfstedentocht de auto wat versierd. De agenten in burger vonden de groene zwaailamp niet heel grappig…

Mijn bijrijdster van de dag.

Astrid was met deze auto ook weer mee soms.

Nürbrugring.

Nationaal Oldtimer Festival 2008, op de stand van de Rover club.

Oktober 2008 gaf de koppeling de geest en werd het tijd voor auto nummer 5: een Lada 111. Ik wilde eigenlijk een Niva, maar die waren nog buiten budget. Mijn 111 had een jaar stil gestaan, dus alle rubbers waren compleet op. Wel een sportstuur, sportvelgen en gechiptuned door een vorige eigenaar. En mijn belofte aan mezelf nooit in een grijze stationwagon te rijden verbroken… Gekocht bij Minnaar in Heeswijk-Dinther, dit tot grote ergernis van Lada dealer Miedema (geen familie) in Tzummarum, die een vrijwel identieke auto had staan. Maar die adverteerden op dat moment nog niet online… De auto kwam daar wel in onderhoud.


Bij de sleuteltje 11 nieuwjaarsmeeting in 2009 voor de gelegenheid een Citroën logo op de neus geplakt.

Starthulp verleend aan mijn broer.

Ik werd actief lid van de Lada Club.

28 februari 2009 knapte de distributieriem.

april 2009 staat de auto meer dan een maand stil omdat er heel slecht aan onderdelen te komen is.

Motorelfstedentocht 2009.

Augustus 2009 een rondreis met mijn toenmalige vriendin door Duitsland, Polen en Tsjechië.

In Liberec de Lada dealer nog bezocht.

Nadeel van Lada’s is dat ze bij deze kilometerstand hun zelfdestructieproces beginnen.

19 december 2009 koop ik dan eindelijk mijn droomauto, nummer zes in het wagenpark, de Lada Niva. 1.7i met 62.000 km op de teller. Mijn eerste 4×4.

April 2010, op vakantie naar Engeland.

Uiteraard wordt dat jaar de Elfstedentocht ook weer meegereden.



Lada Niva meeting.

Grille voor aan de muur, maar om de Land Rover prikkers gek te maken deze foto ook even gemaakt.

Handrem vergeten….

Russisch typeplaatje.

Sleuteltje 11 Nieuwjaarsmeet 2011.

Naafkappen!

In april 2011 met wat vrienden meegedaan aan een oldtimerrit in Budapest en aansluitend twee weken alleen door Hongarije, Tsjechië, Slowakije, Polen, Oostenrijk en Duitsland gereisd.

Motorelfstedentocht 2011.

BuzzyBee puzzelrit, 20 september 2011.

Volksforum meeting Lauwersoog 25 september 2011

Januari 2012 werden de remmen vervangen. Alleen aan de rechterkant, dat was de garage even vergeten te vertellen dus toen ik een noodstop moest maken lag ik ineens in de sloot. Schade viel mee, maar door verkeerde berging is er een hoop water in de auto gekomen.

Foto door Martine de Jong.

Toen de auto op het Prins Claus plein gestrand was, had ik er wel genoeg van. Ze is verkocht aan iemand die hem heeft opgeknapt er mee naar Burkina Faso is gereden, waar hij als het goed is nu nog rijdt.

Omdat de Niva niet heel geschikt was om elke dag mee heen en weer naar mijn werk in Bolsward, kocht ik 28 mei 2011 als zevende auto een tergend saaie Citroën ZX diesel. Deze luistert naar de naam diesletje.

Liesbeth zat er graag op.

Omdat die zo saai was heb ik Aïsha, een vriendin van me die kunstenares is, gevraagd er wat moois van te maken.









Met deze auto mijn eerste rondje Nordschleife zelf gereden.

We werden daar wel wat vreemd aangekeken tussen de Porsches en M3’s.

Herst 2011, inschepen Le Dakar in Le Havre.

25 februari 2012, de motorkap is nog steeds een vrouwenmagneet.

29 april 2012 zet ik de ZX in als lesauto.

Toen ik in Bolsward werd ontslagen was het goedkoper de ZX te schorsen en de Niva weer als dagelijkse auto te gaan gebruiken.

Een schorsing die niet lang duurt in verband met het uit de vaart halen van de Niva.

Als Marinka haar ZX naar de sloop gaat, krijg ik wat reserve-onderdelen. Daaronder ook een motorkap, zodat de oorspronkelijke motorkap een tijdje in het atelier van Aïsha kan blijven. De rode motorkap beplak ik met stickers die ik van René Henkes kreeg. Beide motorkappen heb ik nog.

25 juli 2013 rijd ik de auto naar de sloop, er is geen budget hem APK klaar te maken.


Het moment dat de kachelradiator van de ZX er in juni 2014 mee ophoudt ben ik bij mijn vriendin Hanna (nu mijn vrouw) in Übach, net over de grens bij Kerkrade. Om toch thuis te komen koop ik in zuid Limburg voor de zekerheid een Seat Cordoba, welke we Caspar noemen.

De Niva bullbar staat goed maar past niet.

November 2013, weer in Le Havre voor het Dakar inschepen.

Qua looks hebben we deze auto flink aangepast, zowel van binnen als buiten. Tikje overdreven…

Met al dat naar Duitsland rijden is een benzine auto toch niet heel handig. De Cordoba moet al snel plaats maken voor een Skoda Fabia, ‘Fabienne’ in maart 2015. Dat we een maand later zouden gaan samenwonen wisten we toen nog niet. Net als de Cordoba ook gebaseerd op de VW Polo.

De bestickering laat ik dit keer aan professionals over, op 17 maart 2015 staat de auto even bij [goedsign] binnen.





Oktober 2016, ik heb een vaste baan bij Kleyn, er is eindelijk wat budget, tijd om weer een offroader te kopen: een door Santana in licentie gebouwde Suzuki Samurai.

Maart 2018 is de Fabia op. We hebben een auto nodig maar zijn beide enorm ziek. Gelukkig heeft iemand aan het eind van de straat een mooie rode Saab 9-3 te koop. Deze zal in oktober 2018 als onze trouwauto dienen.

Januari 2019 komt de rode Saab niet door de APK, als tijdelijke oplossing komt er een zwarte 9-3. We denken eerst aan een maand, maar dat worden er tien, waarbij de kilometerstand ruim over de 520.000 gaat.

Mei 2019 koop ik een Renault Mégane cabrio voor de handel. Maar hij is zo leuk dat ik hem de hele lente, zomer en een flink deel van de herfst houd (en vervolgens alsnog met winst verkoop).

Mijn 14e auto is de huidige. Alles is in oktober 2019 verkocht, ik heb nu (november 2019) alleen deze moderne (voor mijn doen dan) 9-3 nog.


Dit is niet het eind van het verhaal, er komen weer nieuwe speelgoedauto’s aan. Wordt vervolgd!

Update april 2021:

Begin 2020 een Subaru Impreza er bij gekocht voor de lol, en omgestickerd naar Pussywagon.

Eind februari 2021 de Saab weg gedaan, en meteen maar twee auto’s terug gekocht. Weer een Skoda Fabia voor de lange afstanden, dit keer een hatchbak en met een turbo op de 1.9 dieselmotor.

En omdat ik altijd al eens een Mercedes-Benz CLK wilde hebben die ook gekocht toen zich de kans voor deed. En meteen weer te koop want gehad is gehad, toch?