Op 28 juli 1914 begon de Eerste Wereldoorlog. Doordat Nederland toen ‘neutraal’ was, leren we daar op school niet zo veel over. Toen ik tijdens mijn vakantie research deed over welk automuseum in regio Triëst (in het Italiaanse deel van Istrië) te bezoeken, viel mijn keus al snel op het Diego de Henriquez oorslogsmuseum voor vrede (Civico Museo della Guerra per la Pace Diego de Henriquez, in het Engels Civic Diego de Henriquez War Museum for Peace en in het Duits Stadtmuseum des Krieges für den Frieden Diego de Henriquez). Puur voor de FIAT BL 18 die hier staat (zie foto hier boven en binnenkort het eigen artikel over die truck), maar uiteraard heb ik de rest van het museum ook bekeken. En ik heb VEEL geleerd. Hier onder schuingedrukt de tekst van de folder in het Nederlands. Door Google Translate (hier en daar door mij verbeterd of aangevuld) vanuit de Engelse folder vertaald, die op haar beurt weer vanuit het Italiaans komt, excuses voor eventuele onjuistheden.
De tentoonstellingen ingericht in gebouwen nr. 3 en 4 van de voormalige “Duca delle Puglie” kazerne in via Cumano 22-24 in Triëste op 28 juli 2014 (dus exact 100 jaar na het begin van de Eerste Wereldoorlog) vormen het eerste deel van het algemene “Diego de Henriquez” Oorlogsmuseum voor Vrede in hetzelfde complex als het Natuurhistorisch Museum. Het doel van Diego de Henriquez om een sterke indicatie te geven van een alomvattende benadering van de kwestie van oorlog, gericht op het overwinnen van het concept van conflict in naam van een bewust humanitair streven naar vrede, krijgt dus vorm.
Dit is geen ‘oorlogsmuseum’ in de gewone zin van het woord, maar een museum van de 20e-eeuwse samenleving in conflict met haar eigen demonen en verschrikkingen, op de lange en gehinderde reis naar een langverwachte, duurzame vrede.
De tentoonstelling die momenteel geopend is, is geïnspireerd op de honderdste verjaardag van het uitbreken van de Grote Oorlog, ‘gevierd’ in 2014. Als u de ingang passeert, waar twee laat 19e-eeuwse vuurtests op gepantserde metalen platen anticiperen op de thema’s van de gruwel van de oorlog en de technologische ontwikkelingen De inspanningen die de mensheid altijd levert voor haar conflicten, introduceert de begane grond van de grote hangar 3 de bezoeker in de permanente tentoonstelling getiteld 1914-1918, de begrafenis van de vrede, gewijd aan de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog.
Een groot deel van de ruimte is gereserveerd voor kanonnen en voertuigen van groot kaliber uit die periode, vergezeld van verklarende teksten, en is verdeeld in verschillende secties die worden gemarkeerd door oplopende cijfers; door deze op volgorde te volgen, kunnen bezoekers dankzij het gebruik van infographics meer ontdekken over de belangrijkste kwesties van de oorlog.
Het eerste deel, dat de naam van de hele tentoonstelling voortzet, is gewijd aan de moord in Sarajevo en de begrafenisstoet die de lichamen begeleidt van Franz Ferdinand, erfgenaam van de troon van Oostenrijk-Hongarije, en zijn vrouw Sofia Chotek, langs de straten van Triëst van Piazza Grande tot het Meridionale (zuidelijke) treinstation.
Als we naar links gaan, na het verkennen van de wereld in oorlog in sectie 2, keren we op onze schreden terug naar de rechterkant van de ingang van de hangar om de interessante sector 3 te bezoeken, gewijd aan Propaganda, waar het middelpunt van de aandacht de interessante gekleurde posters en een jas zullen zijn die behoorde ooit toe aan keizer Franz Joseph. Dit wordt gevolgd door het grote deel 4, Loopgravenoorlog, waarin de wapens, uitrusting en gereedschappen worden geanalyseerd die door soldaten worden gebruikt in dit specifieke type stellingenoorlog, zo typerend voor de Eerste Wereldoorlog. Hier, net als in de rest van de tentoonstelling, voegen vergrotingen van uiterst opvallende beelden details toe aan de vele onderzochte onderwerpen (Aanval, Gas, Leven in de loopgraven, Brieven van het front, Oorlogswonden, Soldaten) op de panelen die de route markeren. Als we de hangar oversteken richting de glaspanelen, vinden we sectie 5, die begint naast de Italiaanse pantserwagen Ansaldo-Fiat 1ZM met zijn driekleurig geschilderde torentje. Dit deel nodigt uit tot reflectie over het belangrijke onderwerp industriële oorlogvoering en in het bijzonder over de onvermijdelijke toename en intensivering van de oorlogsproductie tijdens de oorlogsjaren.
Deel 6 illustreert een van de treurigste bladzijden uit de Italiaanse geschiedenis, namelijk de nederlaag bij Caporetto op 24 oktober 1917, en alles wat daarop volgde: hier stelt een van de vier videostations verspreid langs de route ons – via originele film uit die tijd – in staat om getuige te zijn van de tragedie van die gebeurtenis en van de verlatenheid en het gevoel van verlies van de Italiaanse soldaten. Het bezoek op de begane grond eindigt met sectie 7, Het laatste front, waarin de laatste fasen van het conflict worden beschreven tot aan de slag bij Vittorio Veneto en de verovering – voor de Italianen – van de steden Trento en Triëst, samen met de wapenstilstand. van Villa Giusti.
Een deur in een muur met heldere kleuren die de harmonie tussen volkeren symboliseren, leidt naar de verdieping erboven, waar de genummerde secties doorlopen. Nummer 8 opent een interessant haakje over Triëst in oorlog, 1914-1918, onderverdeeld in verschillende subsecties die de geschiedenis en het lot van de stad schetsen vanaf de periode onmiddellijk vóór het uitbreken van de oorlog tot het einde ervan: 1913, het laatste jaar van vrede, 1914, 26 juli 1915, 23 mei, Leven in oorlogstijd, 1918, 3 november.
De volgende secties 9, 10, 11 en 12 bieden onderwerpen van groot belang en vormen een voorproefje op wat, samen met vele andere onderwerpen, op een meer omvattende manier zal worden besproken in de tentoonstellingen in de twee hangars waarvan de tentoonstelling momenteel wordt ontworpen. Dit zijn Triëst onder fascisme, 1939-1945, Triëst in oorlog, Van geallieerde militaire regering tot Italië, De Henriquez en zijn museum. Dit laatste deel concentreert zich op drie belangrijke perioden uit het leven van Diego de Henriquez, die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn wat betreft zijn activiteiten als verzamelaar: zijn jeugd, vanaf het moment van zijn geboorte (Triëst, 20 februari 1909) tot zijn werk in Adriatica di Navigazione; een latere periode vanaf zijn oproep tot het leger in 1941 bij de XXV Settore di Copertura Timavo in wat nu Pivka (Slovenië) is, tot het bestuur van Triëst door de geallieerde militaire regering, via de overgave van Italië op 8 september 1943 en de onderhandelingen over overgave van de kant van de Duitsers begin mei 1945; de derde en laatste periode, van de naoorlogse jaren tot heden, die eindigt met de tragische dood van de Henriquez (Triëst, 2 mei 1974) en het daaropvolgende lot van de collecties tot op de dag van vandaag. Twee panelen bieden een beknopt overzicht van De eeuw van de oorlog, belichten de belangrijkste conflicten van 1894 tot 2016 en leiden naar de laatste zaal, gebruikt voor tijdelijke tentoonstellingen. Van daaruit bereiken bezoekers via een gang en een loopbrug de kamers met de nieuwe tentoonstelling.
Ziet er dicht uit!
Oh, gelukkig.. Dan even een stukje lopen.
Op de binnenplaats.
Poortwachter.
Dit is waar ik aan denk bij oorlog. Geen heldenverhalen, maar vooral veel graven van dienstplichtige jongemannen en onschuldige burgers.
De 1ZM, een door Ansaldo gebouwde pantserwagen op Lancia truckchassis. Hier zijn er 137 van gebouwd tussen 1915 en 1918.
Istrië heeft in heel wat landen gelegen de laatst anderhalve eeuw. En niet zelden ging wisseling van land gepaard met genocide jegens de oude bevolking. Bijzonder dat in zo’n ontzettend mooi gebied met zulke fijne mensen zo veel verdriet is geweest.
Italiaanse soldaten in een Lancia vrachtwagen uit de Tweede Wereldoorlog worden enthousiast begroet door de bevolking van Triëst.
No Responses