De truckspotter

Onderstaand volgt een column van Jaco Terlouw, over zijn observaties tijdens vele decennia truckfestivals bezoeken. De foto’s zijn ter illustratie, die heb ik vandaag gemaakt bij het Oldtimer Festival Balkbrug. Zowel Jaco als ik wil niemand met deze column aanvallen! Maar wel met een kwinkslag een spiegel voor houden.

De truckspotter

Op truckfan.nl kan de truckliefhebber een uitgebreide agenda vinden van voertuig gerelateerde evenementen in binnen- en buitenland. Jaarlijks plan ik een bezoek aan een aantal van die gebeurtenissen. Ik kies mijn tripjes zorgvuldig. De grote festivals laat ik aan mij voorbij gaan. De kleinschalige regionale daarentegen kunnen rekenen op mijn warme belangstelling.

Met inmiddels 35 jaar ervaring in het fotograferen van trucks en andere voertuigen behoor ik ondertussen tot de oude rotten in het truckspotten. Voor wat betreft de foto techniek maak ik me geen zorgen. De avond voor een evenement pak ik mijn fototas in. Ik zorg ervoor dat de batterijen van mijn digitale spiegelreflexcamera opgeladen, de lenzen gepoetst en de geheugenkaartjes leeg zijn. Op de dag zelf kijk ik naar de weersverwachting, waarbij ik vooral de regenkans in de gaten houd.

Bij het evenement begin ik altijd meteen met fotograferen. Rondkijken doe ik wel tijdens de fotografie. Ik probeer veelal vroeg aanwezig te zijn, zodat ik meeste vrachtauto’s zonder publiek, reclameborden en hekken fotografisch kan vastleggen. Over het algemeen lukt mij dat prima, maar er zijn altijd een paar auto’s die simpelweg niet gefotografeerd kunnen worden. Misschien is het beter om hier zelfs te noteren dat bepaalde auto’s niet gefotografeerd mógen worden.

De kleinschalige evenementen worden over het algemeen voornamelijk bezocht door chauffeurs en hun gezin. De kinderen vermaken zich prima tussen de vrachtauto’s. Zij zijn megatrots op de truck van pappa of mamma en maken zich ook nog graag verdienstelijk door soms een ander kind even tegen te houden of weg te sturen. Bij de grote festivals verbaas ik me er altijd over dat het tentoonstellingsgebied met de vrachtauto’s vaak een speeltuin is met uitsluitend klimtoestellen. Ik kan mij niet voorstellen dat de alle auto’s weer zonde schade vertrekken na een paar uur te zijn mishandeld door klimmende kinderen.

Het weer lijkt vaak spelbreker, maar ik fotografeer liever met een grijze wolkenlucht dan in de volle zon. Regen is niet onoverkomelijk, al heb ik dan wel iemand bij mij die in elk geval de paraplu vast kan houden. En in een regenbui loopt er altijd aanzienlijk minder volk bij de neergezette vrachtauto’s.

Allereerst zijn er de collega fotograferen. Vaak is het plezierig samenwerken met de fotograferende medemens. Helaas zijn er ook altijd enkele jongens (meisjes zie ik heel zelden foto’s maken) die de dag er voor de serieuze fotograaf niet makkelijker op maken. Iedereen krijgt van mij de ruimte om een auto naar eigen inzicht zo mooi mogelijk op de gevoelige plaat vast te leggen, maar het is naar mijn mening zeker niet te veel gevraagd dat ik hetzelfde respect graag ook ontvang als ik een foto maak. Ik neem graag iets meer afstand tot een vrachtauto, zodat ik met een klein beetje inzoomen een normaal perspectief in de foto krijg. Je hoeft met je compactcamera (met vaste lens) niet steeds tussen mij en de auto te springen.

Dan zijn er de chauffeurs. Gelijk aan de variëteit in de trucks die zij berijden, komen de chauffeurs ook in alle mogelijk variaties. Met de meesten is het gewoonweg plezierig samenwerken. De mannen en vrouwen zijn trots op hun gemotoriseerde gereedschap en delen dit graag met de fotograaf. Deuren en kleppen dicht, de lampen even aan of een klein stapje opzij is allemaal geen moeite. Deze professionals hebben mijn respect en ik doe altijd mijn uiterste best hun auto optimaal uit te laten komen op de foto. E-mailadressen en Facebookpagina’s zijn snel uitgewisseld en zowel de chauffeur als de fotograaf heeft een plezierige dag.

Sommige chauffeurs gaan heel ver in hun service. Ik noem deze berijders graag ‘de poetsers’. Er is altijd nog een stofje of vuiltje weg te poetsen. De auto’s zijn moeilijk te fotograferen. Keukentrapjes staan in de weg, kleppen en deuren zijn altijd open en net als ik denk de foto te kunnen maken wordt er een wolkje reinigingsmiddel het beeld in gestoven. Deze auto’s loop ik altijd voorbij. Later op de dag is er wellicht een moment dat laatste spoortjes vuil volledig verdwenen zijn.

Ik kom ook heel veel praters tegen. Groepjes chauffeurs die met elkaar in gesprek zijn. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee. Na de hele week alleen in de cabine te hebben doorgebracht is het mooi om met beroepsgenoten een boom op te zetten. Maar kunnen deze gesprekken misschien plaatsvinden op het centrale cateringplein van het evenement?

Behalve de praters zijn er ook de specialisten. Dit zijn de chauffeurs die echt overal verstand van hebben. Nu heb ik hier volledig begrip voor als het de juryleden voor de verkiezing van de mooiste truck van het evenement betreft. Op dat moment is ook de urenlange poetssessie gerechtvaardigd. Ik bedoel echter de specialisten die in, op, onder en achter iedere truck kruipen. Vooral tijdens de evenementen waar de meerderheid van de voertuigen uit oldtimers bestaat kom ik deze bezoekers vaak tegen.

De drinkers, die zichzelf ook vaak heel lollig vinden, zie ik op ieder evenement. Ik lust best een biertje, al gaat mijn persoonlijke voorkeur eerder uit naar een goed glas wijn. Ik kan mij echter niet goed verplaatsen in een drinkgelag dat reeds om tien uur ’s ochtends aanvangt. Fotografie is voor mij een hobby, mijn dagelijkse werkzaamheden besteed ik aan de marketing van medische apparatuur. Van nature en vanuit mijn beroep ben ik verbaal bijzonder sterk ontwikkeld. Laten we het leuk houden. Jij bemoeit je niet met wat ik aan het doen ben met mijn fototoestel, dan bespaar je jezelf ook een verbale tsunami.

Lange tijd dacht ik dat de bankhanger zich voornamelijk thuis in de buurt van het televisie toestel bevond. De bankhanger signaleer ik steeds vaker op evenementen. Waarom zou je een lederen driezitsbank pontificaal voor jouw truck neerzetten? Misschien is het zelfs beter om het zitmeubilair niet specifiek te benoemen. Van tuinbankjes, campingstoeltjes en barkrukken begrijp ik ook niet wat ze direct voor de truck doen. En laat de grille ingeklapt. Als je graag tegen de regen schuilt, doe dat dan in de evenemententent op het cateringplein.

Ik kom ook niet graag ‘de partner van’ tegen op een evenement. Dat is altijd degene (vrouw of man)!die nog ‘even’ iets uit de cabine moet halen. Dat is echter nooit ‘even’. Klim de cabine in en doe de deur achter je dicht. Ga niet (erg onflatteus) op de bovenste treeplank staan om te proberen iets van de motortunnel te pakken.

Als laatste wil ik toch nog opmerken dat ik best die extra foto wil maken waarbij jij, je partner of jullie samen voor de truck staan. Dat vind ik helemaal niet vervelend en ik stuur je de foto graag per email toe. Maar dan maak ik graag ook een foto van jou truck zonder jullie ervoor. Heb ik er ook nog iets aan…